ديرينگي انديشه غيبت پاسخي به شبهه نوپايي انديشه غيبت

نوشتار در پيش رو با طرح سه شبهه آغاز شده است: 1. انديشه غيبت در عصر غيبت صغري، انديشه‌اي نوپا و جديد بوده است؛ 2. شيعيان در عصر غيبت صغري نسبت به انديشه غيبت ناآشنا بوده‌اند؛ 3. شيعيان در عصر غيبت به جهت ناآشنايي با انديشه غيبت علاوه بر تحير و سرگرداني، فاقد تئوري سياسي نيز بوده‌اند. در اين تحقيق ابتدا به بيان اصل شبهات، و تحليل و بررسي آنها مبادرت شده و بعد به پاسخگويي آنها به صورت تفصيلي پرداخته مي‌شود تا علاوه بر اثبات ديرينگي انديشه غيبت، بي‌دليل بودن تحير و سرگرداني شيعيان نيز به اثبات برسد. بر اين اساس ابتدا به تلاش مستمر حضرات معصومين؟عهم؟ در خصوص تبليغ و تبيين مسئله غيبت با دو شيوه گفتاري و رفتاري پرداخته مي‌شود و بعد به ذكر كتاب‌ها و نوشتجاتي كه پيرامون انديشه غيبت از ناحيه اصحاب ائمه؟عهم؟ و دانشمندان هم عصر ائمه؟عهم؟ تأليف شده، اشاره مي‌شود. در ادامه به بيان فرقه‌هاي انحرافي مهدويت پرداخته شده كه ادعا مي‌كنند رهبرانشان از انظار مردم غايب شده‌اند. در مرحله بعد به تبيين و تشريح سازمان وكالت و نيابت پرداخته شده و جايگاه، گستره و كاركرد آن نيز مورد مداقه قرار مي‌گيرد و در آخر و پايان نوشتار به ملاقات‌هاي صورت گرفته در عصر غيبت اعم از خصوصي و عمومي پرداخته مي‌شود كه از مجموع و نتايج اين جستارها مي‌توان علاوه بر پاسخگويي به شبهات مزبور به توجيه ديرينگي غيبت و امام غايب نيز پرداخت