رهيافت اقتصادي در شكل‌گيري شبكه مهاجرين داخلي

مطالعه حاضر به بررسي عوامل مؤثر بر شكل گيري شبكه مهاجرين داخلي مي پردازد. براساس اطلاعات نگارندگان، تحقيق حاضر اولين تلاش در رابطه با اقتصاد شبكه هاي اجتماعي در ايران است. در پژوهش حاضر براي اولين بار جهت انجام مطالعه شبكه به جاي استفاده از متغيرهاي جانشين ارتباط بين دو فرد، به طور مستقيم از داده هاي ارتباطي بين مهاجرين استفاده شده است و براي جمع آوري اطلاعات مربوط به گراف ارتباطاتي مهاجرين يك تحقيق ميداني از مهاجرين اردبيلي وارد شده به شهر رشت صورت گرفته است. نهايتاً براساس مدل اقتصادسنجي شكل گيري شبكه و استفاده از روش لاجيت براي داده هاي جفتي عوامل مؤثر بر روي شكل گيري شبكه بررسي شده است. براساس مباني نظري، متغيرهاي مختلف زمان ورود، فاصله محل تولد به‌عنوان متغيرهاي توضيحي استفاده شده اند و متغيرهاي جانشين همريختي مانند سن، سواد و درآمد به عنوان متغيرهاي كنترلي مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه زمان ورود مهاجرين، محل تولد در مبدأ و عوامل جانشين همريختي مانند سواد، سن و درآمد اثر معناداري بر روي احتمال برقراري ارتباط دارند. يافته ديگر تحقيق اين است كه يك رابطه U شكل بين احتمال برقراري ارتباط و زمان ورود مهاجرين وجود دارد كه نشان دهنده تمايل مهاجرين به برقراري ارتباط با مهاجرين هم دوره و همچنين قديمي تر است. يكي ديگر از نوآوري هاي اين مقاله بررسي وضعيت سطح بهينه تلاش براي برقراري ارتباط در شرايط همگن و غيرهمگن است كه در واقع توسعه‌بخشي از ادبيات اقتصاد شبكه است. در اين پژوهش نشان داده شده كه شدت ارتباط مهاجر i با مهاجر مركزي در هر دوره افزايش مي يابد و اين نتيجه گيري در يك سطح خاص از ناهمگني با شرايط همگن تفاوتي ندارد.