تحليل قدرت اعتباردهي سيستم بانكي ايران به هنگام وجود اصطكاك‌هاي مالي در چارچوب يك الگوي اقتصادسنجي كلان ساختاري

با توجه به بانك محور بودن بازار تأمين مالي در اقتصاد ايران، عملكرد سيستم بانكي در ميزان توليد و قيمت تمام شده كالاها بسيار اثرگذار است و نوسان در دستيابي به اعتبارات بانكي و افزايش هزينه دسترسي به آن، زمينه مناسبي براي بروز نابساماني‌هاي اقتصادي فراهم مي‌سازد. يكي از مشكلاتي كه به‌خصوص در سال‌هاي اخير گريبان‌گير سيستم بانكي ايران بوده‌است، اصطكاك‌هاي مالي است كه نمود آن در شاخص‌هايي نظير نسبت مطالبات غيرجاري، نسبت دارايي‌هاي ثابت به كل دارايي‌ها و انباشت بدهي‌هاي دولت به بانك‌ها مشهود است. در اين مقاله به كمك ساخت يك الگوي اقتصادسنجي كلان ساختاري در دوره زماني ۱۳۹۴۱۳۴۶، ميزان اثرگذاري اصطكاك‌هاي مالي بر قدرت اعتباردهي سيستم بانكي بررسي شده‌‌است. درعين‌حال مقايسه ميزان اثرگذاري كاهش اصطكاك‌هاي مالي با ميزان اثرگذاري سياست پولي انبساطي بر قدرت اعتباردهي سيستم بانكي و در نهايت مقايسه ميزان اثرگذاري سياست پولي انبساطي در صورت كاهش اصطكاك‌هاي مالي با ميزان اثرگذاري سياست پولي انبساطي مورد بررسي قرار گرفته‌است. نتايج شبيه‌سازي پوياي الگو نشان مي‌دهد كه قدرت اعتباردهي سيستم بانكي در اثر كاهش اصطكاك‌هاي مالي سالانه به ميزان يك انحراف معيار، به‌طور متوسط به ميزان 16 درصد افزايش مي‌يابد. همچنين اثر كاهش اصطكاك‌هاي مالي در مقايسه با اثر سياست پولي انبساطي بر قدرت اعتباردهي سيستم بانكي به‌طور متوسط به ميزان 10 درصد بيشتر است. به‌علاوه، اثرگذاري سياست پولي انبساطي بر قدرت اعتباردهي سيستم بانكي در صورت كاهش اصطكاك‌هاي مالي به اندازه يك انحراف معيار، به‌طور متوسط به ميزان 17 درصد بيشتر از زماني است كه اصطكاك‌هاي مالي كاهش نيابند.