تأثير خستگي محيطي بر ويژگي‌هاي زماني تصويرسازي ذهني در شناگران غيرماهر و ماهر

هدف اين پژوهش تعيين تأثير خستگي محيطيبر ويژگي‌هاي زماني تصويرسازي ذهني در شناگران ماهر و غيرماهر بود. تعداد 30 شناگر مرد (15 غيرماهر و 15 ماهر) در دامنه سني 18 تا 24 سال به‌صورت تصادفي انتخاب شدند و مدت زمان تصويرسازي آن‌ها (بينايي دروني، بينايي بيروني و حركتي) در شناي كرال سينه 100 متر، قبل و بعد از خستگي محيطي (تمرين شناي آزاد با شدت 70 درصد ضربان قلب بيشينه تاحد واماندگي) اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط در سطح اطمينان 95 درصد تحليل شدند. براساس نتايج، دقت تصويرسازي ورزشكاران ماهر بيشتر از غيرماهر است و خطاي زمان‌بندي در تصويرسازي حركتي بيشتر از تصويرسازي بينايي است. خستگي، خطاي زمان‌بندي را براي هر سه نوع تصويرسازي و هر دو گروه غيرماهر و ماهر افزايش مي‌دهد. نتيجه اينكه كنترل زمان‌بندي تصويرسازي در شرايط خستگي براي اثربخشي مداخلات ضروري است.