تأثير ذهن‌آگاهي و فعاليت بدني بر ويژگي‌هاي رفتاري و پيشگيري از بازگشت زنان معتاد

اعتياد به مواد يكي از مهم ترين مشكلات و بيماري هاي قرن حاضر است كه نگراني وسيعي را در سطح جهان ايجاد كرده است و حل مسئله اعتياد در جامعه از اهميت زيادي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير ذهن‌آگاهي و فعاليت بدني بر ويژگي‌هاي رفتاري و پيشگيري از بازگشت زنان معتاد بود. تعداد 60 نفر از معتادان، ازبين كمپ هاي ترك اعتياد شهر تبريز به‌صورت تصادفي چندمرحله اي انتخاب شدند. آن ها در چهار گروه ذهن‌آگاهي، فعاليت بدني، ذهن‌آگاهي و فعاليت بدني و گروه كنترل، براساس سن و قد قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازي به‌صورت 24 جلسه، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه و مداخلات ذهن‌آگاهي هشت هفته يك‌جلسه‌اي و هر جلسه 60 دقيقه انجام  شدند. قبل و بعد از اجراي مداخله، آزمودني ها پرسش‌نامه‌هاي تاب آوري و خودكارآمدي را تكميل كردند و آزمايش اعتياد در ابتدا، انتها و دو ماه بعد از مداخلات گرفته شد. در اين پژوهش، از تحليل واريانس چندمتغيره استفاده شد.  نتايج نشان داد كه در گروه تركيبي ذهن آگاهي و فعاليت بدني نسبت به گروه هاي ديگر، تاب آوري و خودكارآمدي بهتري وجود دارد و افراد اين گروه بازگشت كمتري دارند.  با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، فعاليت بدني همراه با مداخلات ذهن‌آگاهي مي تواند عوامل روان شناختي معتادان زن را بهبود بخشد و به‌عنوان يك درمان غيردارويي در دورۀ ترك كمك‌كننده باشد.