بررسي شاخص‌هاي استعداديابي فوتبال از ديدگاه مدرسان ايراني كنفدراسيون فوتبال آسيا (AFC)

هدف: در اين پژوهشتعيين و اولويت­بندي شاخص­هاي استعداديابي فوتبال ايران از ديدگاه مدرسان ايراني كنفدراسيون فوتبال آسيا مورد بررسي قرار گرفته است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نوع توصيفي تحليلي است؛ جهت جمع­آوري اطلاعات از پرسشنامه­ي دوستداري و همكاران (1391) كه روايي صوري آن به تاييد متخصصان تربيت بدني و علوم ورزشي رسيده بود، استفاده شد.  پايايي دروني پرسشنامه به روش آلفاي كرونباخ (82/0) بدست آمد. جامعه آماري را 122 نفر از مدرسان ايراني كنفدراسيون فوتبال آسيا كه به صورت هدفمندوكل شمار در نظرگرفته شده بودند، تشكيل دادند. از روش‌هاي آمار توصيفي براي توصيف متغيرها و از آمار استنباطي (فريدمن) براي آزمون فرضيه­هاي تحقيق در سطح معناداري (05/0 ≥  P) استفاده شد. يافته‌ها: نشان داد در استعداديابي فوتبال به ترتيب اولويت شاخص مهارتي تكنيك انفرادي (43/5)، شاخص مهارتي تاكتيك انفرادي (93/4)، شاخص آنتروپومتريك(30/3)، شاخص روانشناختي(19/3)،  شاخص جسماني–حركتي(72/2) و شاخص جامعه شناختي(43/1) از اهميت برخوردارند. در شاخص مهارتي تكنيك انفرادي، كنترل توپ­(68/3)، شاخص مهارتي تاكتيك انفرادي، حركات بدون توپ­(18/4)، شاخص آنتروپومتريك،قد­(84/4)، شاخص روانشناختي، قدرت تصميم­گيريوانتخاب­(82/3)،شاخصجسماني–حركتي،سرعت­(12/4)ودر شاخص جامعه­شناختي، روحيه كارتيمي­(89/3) به عنوان مهمترين عوامل بدست آمدند. نتيجه‌گيري: مربيان و متوليان استعداديابي فوتبال مي­بايست جهت كشف و انتخاب بازيكنان مستعد به كليه­ي شاخص­هاي استعداديابي توجه نمايند؛ زيرا مجموع اين شاخص­ها و زير شاخص­هاي آنها موفقيت برنامه­هاي استعداديابي را بيشتر خواهد كرد.