نقش تفسير انفسي قرآن كريم در تعميق ايمان ديني با نگاهي بر آراء حسن‌زاده آملي و جوادي آملي

تفسير انفسي قرآن كريم، شيوه اي از تفسير به منظور تعالي بشر، از نشأه ي كثرات، به عوالم روحاني و رسيدن به وحدت شخصي وجود است. مفسر در اين روش مي كوشد، قدم در سير انفسي گذاشته و در شگفتي هاي نفساني غرق شود؛ بنابراين با ياري گرفتن از آيات الهي و روايت معصومين، درهاي غيب را به روي خود مي گشايد. خدا، محور تفسير انفسي است و فهم كلام الهي، موضوع آن و شناخت و تعالي انسان، هدف آن است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي تحليلي، ضمن بيان نمونه هايي از تفسير آيات از حسن زاده آملي و جوادي آملي، تفسير انفسي را شامل عرفان عملي، عرفان نظري و مباني فلسفي نفس انسان مي داند، كه در قالب برهان به مخاطب عرضه مي شود. از ويژگي هاي تفسير انفسي  مي توان به فرا زمان و فرا مكاني در تفسير آيات، قابليت هاي نفس جهت مشاهده حقايق، رابطه ي عارفانه بين بنده و محبوب حقيقي و اثرات رابطه ي فوق در كاهش گناه و رهايي از تنهايي است، كه موجب افزايش ايمان و عمق بخشي به باور ديني خواهد شد.