از معرفت‌شناسي‌‌علامه طباطبايي تا تفكر چند‌وجهي در تربيت زيبا‌شناختي با نگاهي به قرآن كريم

در تعاليم الهي و تفاسير قرآني، به شناخت و ابعاد مختلف آن و نيز موضوع زيبايي و گستره ي آن در ابعاد وجودي انسان، به مناسبت هاي مختلف و در جايگاه هاي متعدد توجه شده است، به گونه اي كه مي توان ميان شناخت و زيبايي، پيوند عميق و تفكيك ناپذيري را مشاهده كرد. علامه طباطبايي، از مفسران بزرگ شيعي، با ژرف انديشي در قرآن و آموزه هاي تربيتي آن، توجه به ادراك حسي(سمع و بصر) را، مقدمه و منشأ علوم حصولي(تصورات) مي داند و فؤاد را برابر با قوه ي عقل و مبدأ تصديق و تعقل بر مي شمرد. اين نوع نگاه به ابزار معرفت، پايه ي اصليِ بُعد خاصي از تربيت با عنوان «تربيت زيباشناختي» است. در پژوهش حاضر كه، به شيوه ي توصيفي_ تحليلي و با مراجعه به منابع دست اول و منابع كتابخانه اي، به ويژه تفسير الميزان انجام شده است، ضمن تبيين برخي از ديدگاه هاي معرفت شناسي و زيبايي شناسي علامه طباطبايي و پيوند ميان آنها، نوع خاصي از تفكر در اهداف آموزشي، با عنوان «تفكر چندوجهي» در تربيت زيباشناختي مطرح مي شود، كه حاصل آن، توجه توأمان به عقل و انديشه، احساس بيروني و دروني و عاطفه و ايمان و حق پذيري است. بنابراين، توجه و تقويت پرورش كيفيات حسي و ذائقه ي زيبايي شناختي فراگيران، به موازات پرورش و تقويت عقل سليم و توجه به دل و فطرت سالم، بايستي در اولويت برنامه هاي نظام آموزشي قرار گيرد.