تربيت عقلاني در روش تعليمي خضر عليه‌السلام (با محوريت آيات 60-82 سوره‌ي كهف)

تعليم و تربيت با رشد و كمال انسان و زندگي شايسته ي او سروكار دارد. به سبب آنكه انسان موجودي با نگرش عقلاني است، لازم است كه تربيت او نيز بر اساس تفكر و تعقل صورت پذيرد. بر اين اساس، اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي و با بهره‌گيري از سيره ي حضرت خضر، درصدد پاسخگويي به اين پرسش است كه روش تعليمي حضرت خضر بر مبناي تربيت عقلاني چگونه تبيين مي‌شود. نتايج پژوهش بيانگر اين است كه در روش تعليمي حضرت خضر بر نكات ظريفي تأكيد شده است كه مي‌توان از آن به‌عنوان روش مناسبي براي علم‌آموزي استفاده كرد؛ از جمله اين‌كه ابتدا در همسفر خود نيازسنجي كرده است و در ادامه، طرح موضوع و بيان سؤال را با مثال‌هاي عيني و متعدد به تصوير كشيده و براي همراه خود، ارزيابي با رعايت اصل آسان گيري را مطرح كرده و علم و حكمت را خودش تبيين نموده و سپس از همسفر خود جدا شده است؛ اما در عين‌حال به تمام سؤالات او پاسخ گفته و در نهايت، موضوع كلاس را به ساير موارد مشابه در زندگي تعميم داده است.