آسيب‌شناسي تربيت ديني جوانان در مسائل عبادي از ديدگاه آيات و روايات

اسلام مكتبي تربيتي است كه هر چه در آن آمده به نوعي با  تزكيه و تربيت انسان ارتباط دارد و آيه‎ها و احاديث زيادي به اين مطلب اشاره دارد. نگرش اسلام به جوان و جواني مبتني بر واقعيت است كه از نگاهي واقع‌بينانه و تصويري كامل از ابعاد وجودي زندگي آدمي است به گونه‌اي كه نه از ويژگي‌هاي مثبت اين دوره غفلت مي‌شود و نه خصوصيات منفي آن ناديده گرفته شده است، بلكه نقاط منفي را مقتضاي دوره جواني مي‌داند كه بايد به وسيله جامعه هدايت شود. شناخت عوامل آسيب‌زا در تربيت ديني از مهم­ترين مباحث تربيتي است كه تعيين‎كننده ضوابط و هنجارهاي حاكم بر فرآيند تربيت است و با توجه به مرحله‌اي بودن رشد انسان، متناسب با هر مرحله از رشد، اصول حاكم بر فرايند هم متفاوت است. آنچه انسان را از دين و آيين خود خارج مي‌سازد و متأسفانه بسياري از مربيان و خانواده‌ها از آن غافلند و در طول تاريخ ضربه‌هاي زيادي از اين ناحيه متوجه جوانان شده است، نشناختن آسيب‌ها و آفت‌هاي دين‎داري است. از جمله مي‎توان به اين موارد اشاره كرد: كج‌انديشي دين‎داران و برداشت غلط از معارف و مفاهيم ديني، افراط و تفريط در مسائل عبادي، كمال‌گرايي غير واقعي و سهل‌انگاري در امر آموزش مسائل مربوط به عبادات.