سياست رسانه اي شده؛ نمونه پژوهي مقايسه اي جو لوله كش و ميرزا آقا

Mediatized politics, Comparative case study of Joe the Plumber and Mirza Agha

در عصر انقلاب اطلاعات و ارتباطات، حيات اجتماعي بطور عام و حيات سياسي بطور خاص، عميقاً رسانه-اي شده است. در كنار تعابير متنوعي كه تاكنون از اين پديده ارائه شده است، اين مقاله بر تعبيري خاص از سياست رسانه اي شده استوار است مبني بر وضعيتي كه در آن، گسترش حضور و نقش رسانه ها در حيات سياسي جوامع، شرايطي را فراهم مي آورد كه افراد عادي امكان كنش گري خاص و فعالانه سياسي بيابند. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش اساسي است كه آيا رسانه اي شدن سياست تمامي جوامع را فارغ از ظرفيت هاي خاص و ويژگي هاي زمينه اي خود به يك شكل متاثر مي كند يا پديده اي زمينه مند است كه بروندادهاي متفاوت و متنوعي را در محيط هاي متفاوت به همراه خواهد داشت. در اين راستا دو نمونه ي جو لوله كش در انتخابات رياست جمهوري ايالات متحده 2008 و ميرزاآقا در انتخابات رياست جمهوري دوازدهم 1396 به عنوان افرادي عادي كه رسانه اي شدن سياست امكان تبديل آنان به سوژه هاي كنشگر سياسي را فراهم آورده موضوع مطالعه اي مقايسه اي قرار گرفتند. با انتخاب جامعه شناسي فرهنگي به عنوان چارچوب نظري، مقايسه ي اين دو نمونه در سه شاخص پويائي سوژگي سياسي، گونه شناسي رسانه ها، و ماندگاري سوژگي سياسي نشان داد كه رسانه اي شدن سياست پديده اي زمينه مند است كه در جوامع توسعه يافته ي دموكراتيك، پويائي حداكثري سوژگي سياسي در بستر تمامي سطوح رسانه هاي كلان مقياس، ميان مقياس و خرد مقياس، و با ماندگاري سوژگي بالا را به همراه دارد اما در جوامع درحال توسعه و شبه دموكراسي ها، پويائي حداقلي سوژگي سياسي تنها در سطح رسانه هاي خردمقياس و محدود به دوره هاي برگزاري انتخابات را ممكن مي نمايد.

In the era of information revolution, social Sphere in general and political Sphere in particular have been deeply mediatized. In addition to the diverse interpretations that have been made so far, this article is based on a specific notion of mediatized politics, in which the expansion of the presence and role of the media in the political Sphere of societies provides the conditions for unofficial and ordinary persons to act az political actors. This research seeks to answer the question of whether mediatized politics affects all societies in any way, irrespective of their specific capacities and contextual characteristics equally or it is a contextual phenomena that brings different and diverse outcomes in different societies. In this regard, two cases of Joe the plumbers in the US presidential election of 2008 and Mirza Aqa in the 12th presidential election of 1396 as unofficial pesons, which provided the media with the opportunity to turn them into political activists, were the subject of a comparative study. Relying on cultural sociology as a theoretical framework, the comparison of these two cases in three indices of the dynamics of political subjectivity, typology of the media, and the survival of political subjectivity showed that mediatized politics is a contextual phenomena that in democratic developed societies yields maximum dynamic and long-lasting of political subjectivity in the context of all levels media, but in developing societies and pseudo-democracies, has minimal dynamics of political subjectivity only at the level of the micro-media and limited to elections campaign time.