تدوين مدل سرزندگي تحصيلي براساس خشنودي از نيازهاي بنيادين روانشناختي، جهت‌گيري انگيزشي، يادگيري خودراهبر

هدف: هدف اين پژوهش تدوين مدل سرزندگي تحصيلي براساس خشنودي از نيازهاي بنيادين روانشناختي، جهت گيري انگيزشي، يادگيري خودراهبر بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش را همه دانش آموزان دوره متوسطه دوم سطح شهر كامياران تشكيل مي دادند كه در سال تحصيلي 1396 مشغول به تحصيل بودند. از اين جامعه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله‌اي، 501 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند. پرسشنامه هاي نيازهاي بنيادين روانشناختي لاگارديا و همكاران (2000)، جهت گيري انگيزشي والرند و همكاران (1992)، يادگيري خودراهبر فيشر و همكاران (2001) و سرزندگي تحصيلي دهقاني زاده و حسين چاري (1391) به‌عنوان ابزارهاي سنجش مورد استفاده قرار گرفت. تحليل داده ها با دو نرم‌افزار SPSS و LISREL انجام شد. يافته ها: يافته ها بيانگر تأثير مستقيم و معنادار نيازهاي بنيادين روانشناختي، جهت گيري انگيزشي، يادگيري خودراهبر بر سرزندگي تحصيلي بود. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه خشنودي از نيازهاي بنيادين روانشناختي، جهت گيري انگيزشي و يادگيري خودراهبر مي تواند پيش بين مناسبي براي سرزندگي تحصيلي دانش آموزان باشد؛ بنابراين، با افزايش اين سه متغير مي توان سرزندگي تحصيلي دانش آموزان را نيز افزايش داد.