تأثير عناصر مس و قلع و نوع و مقدار آخال هاي موجود در مذاب بر ايجاد ترك گرم در ميل گردهاي فولادي A3 و A2 در فرآيند نورد گرم

در اين پژوهش جهت بررسي اثر عناصر مس و قلع روي خواص كارگرم، دو نمونه بدون ترك و داراي ترك از ميلگرد A3 تهيه شد. جهت تعيين تركيب شيميايي از آزمون كوانتومتري وXRF استفاده شد. نمونه داراي ترك حاوي مقادير بالاتري از عناصر قلع و مس و مقادير كمتر نيكل در تركيب خود بود. حضور عناصر قلع و مس موجب حساسيت به ترك گرم در نمونه داراي ترك شد، همچنين پايين بودن ميزان نيكل در اين فولاد موجب شد تا نيكل نتواند اثر مضر عناصر قلع و مس بر حساسيت به ترك گرم را تعديل كند. جهت بررسي ريزساختار دو نمونه از ميكروسكوپ نوري استفاده شد و نتايج نشان داد كه ريزساختار اين دو نمونه داراي دو فاز فريت و پرليت مي باشد. مقادير فاز فريت در نمونه داراي ترك به دليل حضور آخال ها در اين نمونه و به تبع آن افزايش مكان هاي ترجيحي براي جوانه زني فاز فريت، به نسبت نمونه بدون ترك بيشتر بود. بررسي ريزساختاري نمونه بيلت 5SP نشان داد كه ريزساختار اين نمونه داراي فاز فريت پرليت مي باشد اما به دليل بيشتر بودن مقادير قلع و مس در اين نمونه، درصد فاز پرليت بيشتري در اين نمونه مشاهده شد. جهت بررسي آخال هاي موجود در بيلت 5SP از ميكروسكوپ الكتروني روبشي مجهز به آناليز EDS استفاده شد. نتايج آناليز EDS نشان داد كه درون آخال هاي اين بيلت عناصر منگنز و كلسيم كه به دليل گوگردزدايي به مذاب فولاد افزوده شده، وجود دارد. جهت بررسي اثر دمش گاز بوسيله روش پروس پلاگ گاز از دو نوع گاز نيتروژن و آرگون استفاده شد. بهينه خواص مكانيكي با دمش گاز نيتروژن در دبي 5/3 بار و زمان 5 دقيقه حاصل شد همچنين بهينه خواص مكانيكي با دمش گاز آرگون در دبي 3 بار و زمان 5 دقيقه حاصل شد.