ارزيابي انتقادي نظريه انبارداري تقاضاي پول بامول – توبين

پول يكي از مهم ترين ابداعات تاريخ بشر است كه نقش بسيار تعيين كننده اي در تسهيل مبادلات و تحولات اقتصادي داشته است و با گسترش و پيچيده شدن جوامع بشري بر نقش و عملكرد آن افزوده شده است. شناخت عوامل تأثيرگذار بر تقاضاي پول يكي از موضوعات بسيار مهم در اقتصاد است. براي پاسخ به اين مساله، اقتصاددانان سعي كرده اند نظريه هاي تقاضاي پول گوناگوني را مطرح كنند. بامول (1952) و توبين (1956) با استفاده از رويكرد انبارداري به ارائه نظريه تقاضاي پول پرداختند. آن ها بيان كردند كه افراد در ارتباط با تقاضاي پول و نگهداري آن با دو هزينه مواجه هستند: هزينه بهره پول (هزينه نوع اول) و هزينه مراجعه به بانك (هزينه نوع دوم). مهم ترين دستاورد نظريه بامول توبين اين بود كه علاوه بر تقاضاي سفته بازي پول، تقاضاي معاملاتي پول نيز تحت تأثير نرخ بهره قرار مي گيرد. اين تحقيق به اين نتيجه اساسي دست يافته است كه گسترش پول الكترونيكي و بانكداري الكترونيكي، باعث شده است رويكرد اين نظريه به تقاضاي پول با انتقادات و چالش هايي مواجه شود. در عصر حاضر و با گسترش پول الكترونيكي، هزينه مراجعه به بانك بسيار پايين است و حتي مي توان آن را صفر در نظر گرفت. با صفر شدن هزينه مراجعه به بانك، ديگر نمي توان از نظريه انبارداري براي توضيح تقاضاي پول استفاده كرد.