اثربخشي آموزش مفاهيم مذهبي بر عزت نفس دانش آموزان دبستاني

The Effectiveness of teaching Religious concepts on Self-esteem of elementary school students

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مفاهيم معنوي با محوريت مذهب بر عزت نفس دانش آموزان دبستاني با استفاده از طرح تجربي تك موردي با پيگيري يك ماهه صورت گرفت. پس از نمونه گيري در دسترس از جامعه، سه نفر از دانش آموزان دختر پايه ي سوم دبستان كه عزت نفس ضعيف يا متوسط داشتند، به شيوه ي هدفمند انتخاب و مداخلات معنوي را به مدت 13جلسه دريافت كردند. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه ي عزت نفس آليس پوپ (1989) استفاده شد و داده ها به روش تحليل نگاره اي و تعيين درصد بهبودي مورد تحليل قرار گرفتند. در پايان مداخلات، نتايج حاصل از درصد بهبودي هر سه مراجع نشان دهنده ي افزايش معنادار نمرات آن ها در بعد عزت نفس اجتماعي و عمومي بود. نمرات شركت كنندگان به ترتيب در سه بعد عزت نفس جسمي، تحصيلي و خانوادگي نيز پس از مداخلات افزايش يافت كه نشان دهنده ي تاثير مثبت آموزش معنويت محور است. به دليل مقاومت بيشتر اين ابعاد نسبت به آموزش، با افزايش طول مدت مداخلات و درگير كردن خانواده و مدرسه در فرايند مداخله، رشد باليني معنادار در اين ابعاد ايجاد خواهد شد. براساس نتايج مي توان گفت، آموزش مفاهيم معنوي با محوريت مذهب بر ابعاد مختلف عزت نفس تاثير گذار بوده و عزت نفس اجتماعي و عمومي شركت كنندگان را به صورت معناداري افزايش داده است.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of teaching religion-based spiritual concepts on self-esteem of elementary school students using a single-case experimental design with one month follow-up. After sampling from the community, three female primary school students who had poor or moderate self-esteem were selected in a targeted manner and received spiritual interventions for 13 sessions. In order to collect data, Alice Pop (1989) self-esteem questionnaire was used and data were analyzed by graphical analysis and determination of recovery rate. At the end of the interventions, the results of the recovery percentage of all three references indicated a significant increase in their scores in social and general self-esteem. Participants' scores increased in three dimensions of physical, educational, and family self-esteem after interventions, which indicates a positive effect of spirituality-centered education. Due to the greater resistance of these dimensions to teach, increasing the duration of interventions and involving family and school in the intervention process, a significant clinical development will be created in this dimension. Based on the results, it can be said that the teaching of religion-based spiritual concepts has influenced various aspects of self-esteem and significantly increased the social and general self-esteem of participants.