ضرورت‌هاي مفهومي و الزامات روشي در مطالعات فرهنگ دانشگاهي

مطالعه درباره فرهنگ هر اجتماع بدليل ويژگي هويت بخشي و ايجاد مرز در تشخيص اجتماعات گوناگون از هم، از الزامات اصلي براي شناخت آن اجتماع تلقي مي‌گردد. دانشگاه نيز يكي از اين اجتماعات است كه اگر چه مطالعه درباره فرهنگ آن مورد توجه محققان حوزه‌هاي مختلف علمي قرار گرفته است؛ اما برخلاف ديگر مطالعات انجام شده درباره دانشگاه، از كاستي‌ها و شكاف مطالعاتي قابل توجهي برخوردار است. به نحوي كه مي توان به صراحت به عدم بلوغ مطالعات فرهنگ دانشگاهي در ايران اشاره نمود. مقاله حاضر با هدف پاسخ به اين مساله، به واكاوي مفاهيم، ديدگاه‌ها و نظريه‌هاي مرتبط در اين حوزه و تحليل آن پرداخته است. واكاوي انجام شده نشان مي دهد كه عدم توسعه مفهومي و روشي مطالعات « فرهنگ دانشگاه(ي)» صرف نظر از پيچيدگي سه مفهوم فرهنگ، سازمان و دانشگاه، از سه دليل اصلي نشات مي گيرد: عدم تفكيك مفهومي «فرهنگ دانشگاه» از «فرهنگ دانشگاهي»، عدم توجه به تعلق مطالعات فرهنگ دانشگاه(ي) به حوزه ميان رشته اي و عدم تفكيك روش شناختي ميان دو رويكرد« داشتن» فرهنگ به مثابه يك متغير و « بودن» فرهنگ به مثابه استعاره ريشه است.