بررسي نقش واسطه اي جوّ نوآوري در رابطه بين فرهنگ و مهارتهاي كارآفريني سازماني با گرايش به كارآفريني

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه اي جوّ نوآوري در رابطه بين فرهنگ و مهارت هاي كارآفريني سازماني با گرايش به كارآفريني اعضاي هيئت علمي بود. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي و مبتني بر مدلسازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل كليه اعضاي هيئت علمي دانشگاه محقق اردبيلي با تعداد 364 نفر بود كه از اين تعداد 181 نفر، بر اساس جدول مورگان و كرجسي، به شيوه طبقه اي نسبتي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابزار اصلي گردآوري داده ها پرسشنامه استاندارد بود كه روايي صوري آنها را صاحبنظران تأييد كردند و براي تعيين پايايي پرسشنامه هاي فرهنگ سازماني، مهارت هاي كارآفريني، جوّ نوآوري و گرايش به كارآفريني ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.827، 0.860، 0.894 و 0.890 به دست آمد. براي تحليل داده ها از آزمون هاي آماري تحليل مسير، تحليل عاملي تأييدي و مدليابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين فرهنگ سازماني و گرايش به كارآفريني، بين مهارت هاي كارآفريني و گرايش به كارآفريني، بين فرهنگ سازماني و جوّ نوآوري، بين مهارت هاي كارآفريني و جوّ نوآوري و بين جوّ نوآوري و گرايش به كارآفريني رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنين جوّ نوآوري نقش واسطه اي را در رابطه بين فرهنگ سازماني و گرايش به كارآفريني دارد و جوّ نوآوري نقش واسطه اي را در رابطه بين مهارت هاي كارآفريني و گرايش به كارآفريني ايفا مي كند.