رتبه بندي استان هاي كشور بر اساس شاخص هاي توسعه انساني و سرمايه انساني

شاخص توسعه انساني متشكل از سه نشانگر اميد به زندگي، آموزش و درآمد سرانه است؛ يعني شاخصي كه ميزان موفقيت كشورها يا مناطق را در سه معيار زندگي طولاني و سالم، دسترسي به دانش و معرفت و زندگي مناسب نشان مي دهد. همچنين سرمايه انساني ميزان دانش نهادينه شده در انسان ها را به منظور رشد و توسعه كشورها و به نوعي همان معيارهاي توسعه انساني را نشان مي دهد. بر اين اساس، هدف از اين مطالعه رتبه بندي استان هاي كشور بر اساس دو شاخص يادشده و مقايسه آنها با هم بود. روش پژوهش رياضي و كمّي بود كه براي محاسبه شاخص توسعه انساني از روش تاكسونومي عددي و براي محاسبه سرمايه انساني از روش مبتني بر درآمد استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه استان هاي كشور در تك تك شاخص هاي سازنده توسعه انساني با هم متفاوت و بنابراين، رتبه استان ها در شاخص تركيبي توسعه انساني ناشي از معياري است كه وزن بيشتري در آن استان دارد. در مقام مقايسه با شاخص سرمايه انساني نيز همگرايي معناداري بين اين دو شاخص مشاهده نشد، اگرچه در نزديك به نيمي از استان ها رتبه شاخص توسعه انساني و سرمايه انساني به هم نزديك بودند و در بسياري از آنها نيز تفاوت چشمگيري ديده مي شد.