نقد اسطوره اي نماد «پري و باد» در «شاهنامه فردوسي» و رمان «پريباد» نوشته «محمدعلي علومي»

نقد اسطوره اي از آن نظر كه با زمينه هاي متنوع و گوناگوني مانند: مردم شناسي، مطالعات تاريخ تمدن، اديان، روان شناسي جمعي و روان شناسي يونگ و مطالعات كهن الگويي، مرتبط است؛ روي كردي ميان رشته اي به حساب مي آيد. منتقد در اين نقد به تحليل و بررسي تمامي نشانه هاي كهن الگويي موجود در متن مي پردازد كه خودآگاه يا ناخودآگاه در آفرينش اثر ادبي، موثر بوده اند. با توجه به كاربرد اين شيوه در شناخت ارزش هاي ناخودآگاهانه متن و تحليل سطوح نمادين آن، به نظر مي رسد متوني كه حاوي نشانه هاي اسطوره اي هستند؛ براي تحليل با اين شيوه، قابليت بيش تري دارند. از جمله اين متون، رمان پريباد نوشته محمدعلي علومي است. اين رمان، سرشار از بن مايه هاي اسطوره ايست كه مولف آن، خودآگاه يا ناخودآگاه به آن توجه كرده است. محقق در اين مقاله بر آن است تا با روشي تحليلي به بررسي اسطوره هاي شاخص اين رمان هم چون اسطوره پري و باد و تطبيق آن با شاهنامه فردوسي بپردازد. بررسي هاي حاصل از تحقيق نشان مي دهد كه اين مفاهيم در شاهنامه به عنوان پيش متن، بيان شده است و نويسنده رمان سعي در خوانش دوباره اين اسطوره ها در رمان پريباد دارد.