تحليل كهن الگويي شخصيت «كوش پيل دندان» با رويكرد به كهن الگوهاي «پير خردمند» و «ولادت دوباره»

كهن الگوها در تجربه هاي نخستين آدمي ريشه دارند و به اين دليل، در ناخودآگاه فردي و جمعي نوع بشر جاي گرفته اند و به صورت پيدا و پنهان در همه شوونات زندگي انساني بويژه ادبيات (حماسي) كه انعكاس دهنده ناخودآگاه فردي و جمعي است، حضور و بروز دارند. بر اين پايه، موضوع تحقيق حاضر، نگاهي به شخصيت كوش پيل دندان بر اساس كهن الگوهاي مورد نظر يونگ از جمله پير خردمند و ولادت دوباره است. يونگ براي اين دو كهن الگو، مولفه هايي را در نظر گرفته كه نمودهاي آن در زندگي كوش بازتاب داشته است. مهم ترين نتايج تحقيق حاضر كه به روش توصيفي- تحليلي صورت گرفته است، نشان مي دهد كه هم سو با آراء يونگ، با ظهور كهن الگوي پير خردمند، شخصيت اصلي داستان يعني كوش پيل دندان، دچار تحولات معنوي گسترده اي گرديده و در اثر رهنمودهاي پير فرزانه و روشن گري هاي او، به فردي اخلاق مدار و پاي بند به امور روحاني بدل شده است، به طوري كه گويي از نو زنده شده و حيات مجددي را تجربه كرده است. اگرچه كوش در ابتدا شخصيتي ضدقهرمان بوده، اما تحت تاثير تعاليم پير دانا، بر تاريكي هاي دروني خود غلبه كرده و پادشاه و قهرماني مردمي شده است. با توجه به مولفه هاي كهن الگوهاي يادشده در داستان، مراحل زندگي كوش به سه دوره پيش از تحول، آماده سازي براي تحول و نوزايي شخصيتي تقسيم مي شود.