تحليل اسطوره اي بينامتني رمان حيراني براساس نظريه آلوده انگاري ژوليا كريستوا

ژوليا كريستوا با طرح نظريه بينامتنيت و با تكيه بر مباحث زبان شناسي و روان كاوي، رويكردهاي نويني براي تحليل متون ارائه داده است. براساس نظريه «آلوده انگاري» كه برآمده از ديدگاه هاي پساساختارگرايانه كريستواست، آفرينش گر ادبي به مثابه فاعل سخنگوي از خلال زبان نشانه اي از آلودگي هاي پيرامون خود برائت مي جويد و به منظور تطهير خود و جامعه پيرامونش، راه حل هايي ارائه مي دهد از جمله پناه بردن به عالم اساطير و كهن الگوها. در اين جستار، كنش هاي شخصيت هاي رمان حيراني اثر محمدعلي سجادي بر مبناي نظريه آلوده انگاري كه خود تلفيقي است از نظريات روان كاوي و نشانه شناسي، براي رهايي از پديده هاي آلوده مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است و نتيجه اين بررسي نشان مي دهد كه نويسنده در راستاي رهايي از آلودگي هاي فردي و اجتماعي به كهن الگوي آب، آنيما، جاودانگي، كوه و عدد هفت و همچنين شخصيت هاي اسطوره اي نظير سياوش و بهرام، مهر و گاو مقدس و غيره نظر داشته است. از اين حيث، اين رمان از روابط اسطوره اي بينامتني به ويژه با شاهنامه و داستان سياوش برخوردار است.