ضحاك و لوكي: مقايسه دو اسطوره ايراني و اسكانديناوي بر مبناي نمايشنامه هاي ضحاك و ايولف كوچك در چهارچوب نظريه كنشگرايانه ژرژ دومزيل

فاقد عنوان و چكيده لاتين

اسطوره ها از بهترين عناصر براي مقايسه و تطبيق ميان ملت هاي مختلف به شمار مي روند. اسطوره ها در طول زمان شكل هاي مختلفي به خود گرفته اند و تاثيرات شان در آثار فرهنگي ادبي جوامع مختلف، مشاهده مي شود. مقاله حاضر مطالعه تطبيقي ميان دو اسطوره از دو مليت مختلف است: اسطوره ضحاك در ايران و اسطوره لوكي در اسكانديناوي. هدف از نگارش اين مقاله، يافتن شباهت هاي ميان اين دو شخصيت شر اسطوره اي و دريافتن ويژگي هاي بنيادين آن هاست كه در روند شكل گيري شخصيت هايي با همين ويژگي ها در ادبيات نمايشي موثر واقع شده اند. در اين تحقيق به بررسي تطبيقي نمودهاي شكل گرفته از اسطوره ضحاك در نمايشنامه اي با همين نام از غلامحسين ساعدي و اسطوره لوكي در نمايشنامه ايولف كوچك اثر هنريك ايبسن، در چهارچوب نظريه كنشگرايانه ژرژدومزيل پرداخته شده است. نظريه كنشگرايانه دومزيل از بررسي تطبيقي كاركردها و كنش ها بهره مي گيرد كه سه كاركرد اساسي آن، حكمراني، قدرت و باروري است. نتايج حاصل از اين پژوهش با شرح تفاوت ها و شباهت هاي موجود در اين آثار نشان مي دهد كه دو نمايشنامه مذكور به عنوان انعكاسي از ريشه هاي فرهنگي جامعه خود بنابر مقتضيات زمانه توانسته اند با كنش هاي كاركردشناسانه ژرژ دومزيل منطبق شوند.