سنجش ميزان احساس امنيت در محيط هاي شهري در برابر حوادث طبيعي (نمونه موردي: منطقه 14 شهرداري تهران)

Measuring social security in urban environment against natural disasters (Case study: District 14 of Tehran Municipality

هر ساله زيانهاي جاني و مالي زيادي در جهان، به خصوص در كشورهاي در حال توسعه در اثر وقوع زلزله به بار مي آيد كه نه تنها باعث خسارت به زيرساختارهاي كالبدي و فيزيكي در مناطق زلزله زده مي شود، بلكه ساختارهاي اجتماعي آن مناطق را هم تحت تاثير قرار ميدهد. از آنجايي كه مديريت مخاطرات در برنامهريزي شهري از اهميت و جايگاه ويژهاي براي كاهش حجم آسيب ها و تلفات انساني ناشي از مخاطرات طبيعي و انساني برخوردار است، ارزيابي آسيبپذيري شهرها در برابر اين مخاطرات از ابعاد مختلف، به عنوان يكي از عوامل تعيينكننده ميزان خطر ميتواند به كاهش خسارات كالبدي، اقتصادي و اجتماعي ناشي از وقوع چنين حوادثي منجر شود. با توجه به نقش مسلم عوامل اجتماعي در كاهش و افزايش آثار مخاطرات طبيعي، در اين مقاله تاكيد اصلي بر روي ميزان حس امنيت در برابر حوادث طبيعي مانند زلزله است، كه اين امر به دليل نبود آمار و اطلاعات كافي و پيچيدگيهاي عوامل مختلف در مطالعات مربوط به آسيبپذيري شهرها در برابر مخاطرات طبيعي كمتر مورد توجه قرار گرفته است. جهت آزمون فرضيه، در چارچوب روش تحقيق رابطه اي، داده هاي مورد نياز به روش پيمايشي از نمونه اي آماري با حجم 385 خانوار به روش نمونه گيري خوشه اي- سيستماتيك گردآوري شد. جهت تحليل داده ها نيز از روشهاي همبستگي پيرسون و اسپيرمن و نيز رگرسيون چند متغيره استفاده گرديد. نتايج حاصل نشان ميدهد كه ميزان امنيت اجتماعي در زمان رخداد حوادث طبيعي مانند زلزله در محيط هاي سكونتي منطقه 14 به ميزان 39. 8 درصد مي باشد كه اين ميزان با توجه به ساختار شهر تهران ميزان بالايي مي باشد

Each year, many earthquakes and losses in the world, especially in developing countries, are caused by an earthquake that affects not only physical and physical infrastructure in earthquake areas, but also affects the social structures of those areas. Since risk management in urban planning has a special significance and place to reduce the volume of human and environmental damage caused by natural and human hazards, assessing the vulnerability of cities to these hazards from different dimensions, as One of the determinants of risk can be the reduction of physical, economic and social damage caused by such incidents. Considering the role played by social factors in reducing and increasing the effects of natural hazards, this paper focuses on social vulnerability as an aspect of urban vulnerability to earthquakes, due to lack of sufficient statistics and information. and the complexity of social factors in studies of urban vulnerability to natural hazards has been underestimated. In order to test the hypothesis, in the framework of the research method, data were collected using a statistical sampling of 385 households using a cluster-systematic sampling method. For data analysis, Pearson and Spearman correlation and multiple regression were used. The results show that about 32. 6 percent of the residential areas in the 14th district of Tehran have a high vulnerability and 39. 8 percent have moderate vulnerability and only 27. 5 percent of them have low vulnerability to earthquake.