رابطۀ ولايت فقيه با ولايت عرفاني از ديدگاه امام خميني

در اين مقاله سعي شده ارتباط بين انديشه‌هاي فقهي و عرفاني امام خميني درباره نظريۀ ولايت فقيه مورد كنكاش قرار گرفته و با نقد و بررسي نظرات مختلف از قبيل تباين كلي، اتحاد كامل، استلزام منطقي و هماهنگي ظاهر و باطن به بيان اعتقاد امام خميني پرداخته‌ شود. به اعتقاد ايشان اسلام نيز همانند ديگر شرايع آسماني داراي ظاهر و باطني مي‌باشد و دستورات شرع مقدس ريشه در عالم حقيقت دارند و دست‌يابي كامل به باطن حقايق اسلام فقط با وجود انسان كامل امكان‌پذير است. حال ولايت فقيه كه از امور اعتباري قلمداد مي‌شود، گسسته از حقيقت نيست و همچنان كه در عالم حقيقت انسان كاملي كه فاني در ذات مقام الوهيت قرار گرفته داراي مقام ولايت مي‌باشد، در عالم اعتبار نيز كسي بايد داراي مقام ولايت باشد كه هم‌سنخ با انسان كامل باشد، يا به‌ عبارتي مظهري از انسان كامل باشد.