عوامل مؤثر برتمايل به تغيير شغلي دانش‌آموختگان آموزش عالي در ايران با تأكيد بر ساختار سني جمعيت، 94 -1384

امروزه، به دليل تغيير تكنولوژي، افزايش جمعيت فعال از نظر اقتصادي و تغييرات در ساختار شغل، به نوبه خود، تمايل به تغيير شغل طي دوره‌ها و در گروه‌هاي سني مختلف دچار تغيير شده و اين مسأله در بين دانش‌آموختگان شاغل داراي تحصيلات آموزش عالي در كشور، نمود بيشتري دارد. هدف اصلي اين تحقيق، بررسي ابعاد اقتصادي، اجتماعي و جمعيت‌شناختي تمايل به تغيير شغلي درميان دانش‌آموختگان تحصيلات عالي ايران در دوره 1394 1384مي باشد. داده‌هاي پژوهش مبتني برداده‌هاي طرح آمارگيري نمونه‌اي نيروي‌ كار مركز آمار ايران طي دوره 1384 تا 1394 بوده است. جامعه آماري تحقيق را تعداد كل شاغلان دانش‌آموخته داراي تحصيلات عالي واقع در گروه‌هاي سني 20 تا 64 ساله تشكيل داده كه  259085 نفر بوده‌اند. يافته‌هاي تحقيق نشان داد الگوي تمايل به تغيير شغلي دانش‌آموختگان داراي تحصيلات عالي برحسب جنس، وضع زناشويي، تجربه مهاجرت، ساعات كار، رشته تحصيلي و گروه‌هاي عمده شغلي با كنترل سن و دوره متفاوت بود. بطور متوسط، تمايل دانش‌آموختگان داراي تحصيلات عالي به جستجوي‌كار ديگر حدود 15درصد برآورد گرديد. توجه كافي به اهميت و اثرگذاري عوامل جمعيت‌شناختي بر بازاركار نيروي انساني متخصص در بدنه سياست‌گذاري‌هاي كلان اقتصادي و اجتماعي كشور از مهم‌ترين توصيه‌هاي سياستي تحقيق به شمار مي‌آيد.