اثر زمان آسياكاري و بررسي تحليل ترموديناميكي بر تشكيل فاز آمورف در آلياژ Fe-C-Ta توليد شده به‌روش آلياژسازي مكانيكي

امروزه مواد مغناطيسي نرم همچون آلياژهاي نانوساختار و آمورف به دليل خواص منحصر به فرد فيزيكي، مكانيكي و مغناطيسي بسيار مورد توجه قرار گرفته اند. در سال هاي اخير، آلياژهاي آمورف پايه آهن  به دليل خواص مغناطيسي عالي دركنار هزينه نسبتا پايين گسترش زيادي يافته اند. در اين تحقيق، تاثير زمان آسياكاري بر روي ميكروساختار آلياژ Fe-C-Ta توليد شده به روش آلياژسازي مكانيكي بررسي شد. همچنين، امكان تشكيل فاز آمورف براساس تحليل ترموديناميكي طبق مدل پيشرفته ميدما در سيستم آلياژي فوق بررسي گرديد. نتايج حاصل از پراش پرتو ايكس نشان داد كه با افزايش زمان آسياكاري تا 70 ساعت، درصد فاز آمورف افزايش يافته و ادامه آسياكاري تا زمان90 ساعت منجر به تغيير محسوسي در مقدار اين فاز  نمي شود. همچنين، آناليز گرماسنجي روبشي افتراقي تشكيل فاز آمورف با دماي تبلور K 678  را پس از 70 ساعت آسياكاري تاييد كرد.  محاسبات ترموديناميكي انجام شده براساس مدل پيشرفته ميدما نشان داد كه تغييرات انرژي آزاد گيبس جهت ايجاد فاز آمورف (kJ/mol -42.35) بزرگ تر از اين تغييرات براي تشكيل محلول جامد (kJ/mol-28.5) بوده و در نتيجه تمايل به تشكيل فاز آمورف در سيستم آلياژي فوق پس از آسياكاري بيش تر است.