جامعه‌شناسي زمان مندي زندگي روزمره در گروه‌هاي اجتماعي (مورد مطالعه: شهروندان شهر اصفهان)

The Sociology of Everyday Life Timing in Social Groups (Case Study: Citizens of Isfahan)

پژوهش پيش‌رو دربارة زمان و زمانمندي در زندگي روزمره است كه به تبيين تفاوت‌هاي موجود در زمانمندي گروه‌هاي طبقاتي و سني مي‌پردازد. براي تحليل اين تفاوت‌ها از روش‌شناسي ديالكتيكي گورويچ در تحليل مقياس‌هاي زماني طبقات اجتماعي و نظرية شكاف نسلي كارل مانهايم استفاده شد. روش پژوهش، از نوع پيمايشي است كه طي آن 586 نفر از شهروندان 20 تا 55 سالة اصفهاني بررسي شدند. براي انتخاب جامعة نمونه، از دو شيوة نمونه‌گيري خوشه‌اي (تفكيك طبقاتي مناطق و محله‌هاي شهر) و نمونه‌گيري سهميه‌اي استفاده شد. گردآوري اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌اي صورت گرفت كه نگارندگان تهيه كردند. گروه‌هاي طبقاتي و سني در 19 بعد زماني و سپس در 2 گونة عمدة زماني (زمانمندي توسعه‌مدار و زمانمندي توسعه‌ستيز) مقايسه شدند. نتايج نشان مي‌دهد ميانگين زمانمندي توسعه‌مدار با ويژگي‌هايي چون حركت پيوسته، سرعت متعادل، قطعيت در تعيين هدف‌ها و مسير زندگي و جهت‌گيري معطوف‌به‌آينده، در طبقات بالا و متوسط، بيشتر از طبقات پايين و در نسل ميانسال، بيشتر از جوانان است. قشرهاي پايين جامعه و جوانان به‌دليل تجربة ناامني‌هاي اقتصادي، بيش از ديگر گروه‌ها در معرض گسستگي‌ها و بي‌نظمي‌هاي زماني (زمانمندي توسعه‌ستيز)‌اند.

This research is to study timing and scheduling in everyday life to explain the existing differences in social groups temporality. In order to analyze these differences, Gurvich's dialectical methodology is applied to analyze the time scales of social classes with Karl Mannheim generation gap theory. The research method is based on survey in which 586 citizens of Isfahan aged 20-55 years old were examined. To select the sample population, we used two methods of cluster sampling (class separation of urban area and neighborhoods) and quota sampling. The data collection method is a researcher-made questionnaire. Class and age groups were compared in 19 dimensions of time and then in two major types of temporality: development-oriented and development- confronted” temporality. Results show that the mean values of development-oriented temporality with traits such as continuous movement, balanced speed, certainty in goal setting and way of life, and the orientation towards the future in upper and middle classes are higher than lower classes and in the middle age they are more than young people. The lower classes of society and young people are more exposed to temporal ruptures and irregularities (development- confronted temporality) than other groups due to the experience of economic insecurity.