ارزيابي برون تني ميزان مانايي سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از بافت چربي بر روي داربست سلول‌زدايي شده عصب سياتيك متعلق به موش‌هاي صحرايي نر هيپرگليسميك تيمار شده با بنفوتيامين

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تيمار موش هاي صحرايي هيپرگليسميك با بنفوتيامين بر ميزان مانايي سلول هاي بنيادي مشتق از بافت چربي بر روي داربست هاي سلول زدايي شده عصب سياتيك بوده است.مواد و روش ها: بعد از القاي هيپرگليسمي (STZ) و تيمار 4 و 8 هفته اي با بنفوتيامين از يك سوم مياني عصب سياتيك، به‫روش ساندل، داربست هاي سلول زدايي شده تهيه شد. به موازات آن، از بافت چربي سلول هاي بنيادي استخراج، تكثير و سپس در مرحله پاساژ 4 بر روي داربست ها پيوند زده شدند. در روز هشتم پس از پيوند، ماتايي سلول ها در محيط كشت توسط تست MTT و همچنين ميزان چسبندگي سلول ها بر روي داربست توسط ميكروسكوپ الكتروني نگاره (SEM) مورد ارزيابي قرار گرفتند.نتايج: در مقايسه با گروه سالم، ميزان مانايي سلولها در محيط كشت محتوي داربست هاي متعلق به موش هاي صحرايي هيپرگليسميك تيمار نشده به طور معني داري كاهش يافت ولي بين گروه تيمارشده با بنفوتيامين و گروه سالم تفاوت معني داري ديده نشد. بررسي SEM داربست ها چسبندگي سلول ها بر روي داربست را تاييد كرد.نتيجه گيري: هيپرگليسمي احتمالا از طريق افزايش گليكوزيلاسيون و توليد AGEs موجب كاهش اثرات القايي پروتئين هاي ECM بر ميزان مانايي و همچنين چسبندگي سلول ها به داربست سلول زدايي شده مي شود. چنين به نظر مي رسد كه تيمار موش هاي صحرايي هيپرگليسميك با بنفوتيامين با ممانعت از تغييرات متابوليك پيشرفته در پروتئين هاي ECM از تغييرات ساختاري ECM جلوگيري مي كند.