نقش كيتوزان در افزايش توليد فلاونوليگنان‏ها در كشت ريشه‏هاي مويين خار مريم (Silybum marianum)

هدف: اثرات غلظت‏هاي مختلف كيتوزان (با وزن مولكولي كم) به‏عنوان اليسيتور، بر رشد و توليد سيلي‏مارين و شاخص‏هاي بيوشيميايي در ريشه‏هاي مويين گياه خار مريم بررسي شد. مواد و روش‏ها: غلظت‏هاي مختلف كيتوزان (0، 5، 10، 20 و 30 ميلي‏گرم در 50 ميلي‏ليتر محيط كشت) به محيط كشت ريشه‏هاي مويين خار مريم (30 روزه) اضافه شد و نمونه برداري 12 ، 24، 48، 72، 96 و 120 ساعت پس از تيمار انجام شد. مقدار سيلي‏مارين، فعاليت آنزيم‏هاي گاياكول پراكسيداز، آسكوربات پراكسيداز و ميزان H2O2 در نمونه‏ها اندازه‏گيري شد. نتايج: بيشترين وزن خشك 48 و 96 ساعت پس از اعمال 10 ميلي‏گرم كيتوزان در محيط كشت مشاهده شد. تجمع سيلي‏مارين نيز به‏طور قابل ملاحظه‏اي از 37/0 در نمونه‏هاي شاهد، به  mg g-1 DW 1/19 در نمونه‏هاي تيمار شده رسيد، كه 1/4 برابر بيشتر از نمونه‏هاي كنترل بود. گاياكول پراكسيداز به‏وسيله كيتوزان فعال شد و 120 ساعت پس از تيمار به بيشترين ميزان خود رسيد ∆OD g-1 FW min-1) 21/86(، كه 2/2 برابر بيشتر از كنترل  بود. روند افزايشي فعاليت آنزيم آسكوربات پراكسيداز تا 96 ساعت پس از اعمال ادامه پيدا كرد (∆ODg-1 FW 5/14). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه اين اليسيتور، باعث افزايش تجمع سيلي‏مارين مي‏شود. افزايش فعاليت آنزيم‏ها در نتيجه افزايش مهار راديكال‏هاي آزاد اتفاق مي‏افتد و مبين واكنش به تنش‏هاي اعمال شده توسط كيتوزان است.