بررسي اثر بيسفنولA بر قابليت حيات، تغييرات مورفولوژيك و القاي آپوپتوزيس در سلول‌هاي بنيادي مزانشيم مغز استخوان رت بالغ

هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي اثر بيسفنول Aبر قابليت حيات، تغييرات مورفولوژيك و القاي آپوپتوزيس در سلول‌هاي بنيادي مزانشيم مغز استخوان رت بالغ بود. مواد و روش‌ها: سلول‌هاي بنيادي مزانشيم مغز استخوان با استفاده از روش فلشينگ استخراج شدند. سلول‌هاي پاساژ سوم به 11 گروه كنترل و آزمايشي تقسيم شدند. سلول‌هاي گروه‌هاي آزمايشي با دوزهاي مختلف بيسفنولA (1، 5، 10، 50، 100، 250، 500، 1000، 2000 و 4000 نانومولار) طي چهار دوره 5، 10، 15 و 21 روزه، در محيط استئوژنيك حاوي 10 درصد سرم جنين گاوي، جهت تعيين دوز موثر تيمار شدند. سپس قابليت حيات، ميزان آسيب DNA، تغيير در الگوي بيان ژن‌ها و همچنين تغييرات مورفولوژيك سلول‌ها، طي روند تمايز استئوژنيك بررسي شد. داده‌ها با روش آماري آناليز واريانس يك‏طرفه و همچنين آناليز  ttestمورد تجزيه و تحليل قرار گرفت  و تفاوت ميانگين‌ها در سطح 0.05 p معني‌دار در نظر گرفته شد. نتايج: كاهش معني‌داري در قابليت حيات سلول‌ها، قطر هسته و سطح بيان ژن آنتي‌آپوپتيك Bcl2 در سلول‌هاي تيمار شده با بيسفنولA نسبت به گروه كنترل مشاهده شد (0.05 p ). افزايش معني‌داري نيز در ميزان آسيب و شكستگي DNA و سطح بيان ژن آپوپتوتيك Bax در سلول‌هاي تيمار شده با بيسفنولA نسبت به گروه كنترل،  مشاهده شد (0.05 p ). نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش پيشنهاد مي‌كند كه بيسفنولA در رفتاري وابسته به دوز، باعث كاهش قابليت حيات و القاي آپوپتوزيس در سلول‌هاي بنيادي مزانشيم مشتق از مغز استخوان مي‌شود.