بررسي فعاليت‌ ضد تكثيري مشتق نيمه سنتزي آرتميزينين آرتسونات بر روي رده سلول سرطان سينه انساني MCF7

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي اين‏ است كه آيا آرتسونات فعاليت ضدتكثيري خود را با افزايش فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدانتي در رده سلولي سرطان سينه انسانيMCF7 اعمال مي كند. تعيين اثر اكسيدانتي آرتسونات مي تواند مكانيسم احتمالي جايگزين براي سميت سلولي آن را شرح دهد. مواد و روش ها: به منظور بررسي فعاليت سميت سلولي آرتسونات، سلول هاي MCF7 با غلظت هاي مختلف آرتسونات (0، 5، 10، 25، 50، 75، 100 و 200 ميكروگرم بر ميلي ليتر) تيمار شده و 24 ساعت بعد مورد سنجش MTT قرار گرفتند. همچنين فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيد ديسموتاز و پراكسيداز در سلول هاي تيمارشده با دوزهاي انتخابي آرتسونات (10، 25، 50 و 100 ميكروگرم بر ميلي ليتر) پس از 24 ساعت سنجيده شد. به علاوه از مايع رويي براي ارزيابي ميزان توليد نيتريك اكسايد با استفاده از متد گريس استفاده شد. نتايج: آرتسونات به‏ صورت وابسته به دوز باعث مهار رشد سلول هاي MCF7 شد و نيز فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدانتي سوپر اكسيد ديسموتاز و پراكسيداز را به طور معني‏داري افزايش داد. همچنين آرتسونات توليد نيتريك اكسايد را به‏صورت وابسته به دوز مهار نمود. نتيجه گيري: نتايج نشان مي‏دهد، آرتسونات اثر سميت سلولي خود را از طريق افزايش فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدانتي و نيز با مهار توليد نيتريك اكسايد در سلول هايMCF7 اعمال مي نمايد. افزايش فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدانتي در سلول هاي تيمار شده با آرتسونات، احتمالا سيستم دفاع آنتي اكسيدانتي را تغيير داده و موجب اثر ضدتكثيري شده است.