بررسي اثر هيپوگليسميك عصاره‌ي هيدروالكلي برگ گياه شنگ در موش‌هاي صحرايي نر سالم و ديابتي

هدف: هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثر ضد ديابتي عصاره هيدروالكلي برگ گياه شنگ و سطح سرمي انسولين در موش‏هاي صحرايي نر سالم و ديابتيك مي‏باشد.  مواد و روش‏ها: در اين مطالعه تجربي از 42 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار استفاده شد. حيوانات به‏طور تصادفي به شش گروه 7 تايي شامل: كنترل، ديابتي (60 ميلي‏گرم بر كيلوگرم وزن بدن استرپتوزوتوسين داخل صفاقي)، گروه­هاي تجربي ديابتي (تحت درمان با  عصاره شنگ با دوز 200، 400 و 800 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن) و ديابتي تيمار شده با داروي متفورمين (500 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن) تقسيم شدند. درمان به‏مدت10 روز انجام شد. قند خون به‏طور روزانه اندازه‏گيري شد. در پايان آزمايش نمونه خون جهت اندازه‏گيري انسولين و نمونه بافت پانكراس جهت بررسي‏هاي بافت شناسي تهيه شد. داده‏هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه وتحليل شدند. نتايج: تيمار موش‏هاي ديابتي با استفاده از دوز800 ميلي گرم بر كيلوگرم عصاره شنگ نسبت به گروه كنترل به‏طور معني‏داري (05/0 p) سبب كاهش سطح گلوكز پلاسما شد. همچنين استفاده از دوزهاي 400 و 800 ميلي‏گرم بر كيلوگرم عصاره توانست به‏طور معني‏داري سبب كاهش گلوكز پلاسما نسبت به گروه دريافت كننده متفورمين شود(05/0 p) و(05/0 p)نتيجه گيري: تجويز عصاره هيدروالكلي برگ گياه شنگ احتمالا به‏دليل دارا بودن تركيبات فلاونوئيدي و فنولي، قادر است سبب كاهش گلوكز و افزايش انسولين خون در حيوانات ديابتي شود.