عنوان مقاله :
عملگرهاي ناقص ساز در زبان فارسي: رويكردي شناختي
عنوان به زبان ديگر :
Imperfectivizers in Persian: A cognitive approach
پديد آورندگان :
ويسي حصار، رحمان دانشگاه كردستان - گروه زبان انگليسي و زبانشناسي , سليماني، حبيب دانشگاه كردستان - گروه زبان انگليسي و زبانشناسي
كليدواژه :
فعل ايستا , عملگر ناقص ساز , زبان فارسي , زمان حال , مي , داشتن
چكيده فارسي :
جستار حاضر به واكاوي افعال ايستا و عملگرهاي ناقص ساز در زبان فارسي از منظري شناختي مي پردازد. در اين راستا نمودهاي واژگاني بر حسب معيارهاي تقيد زماني و (نا)همگوني ساختاري مورد ارزيابي قرار مي گيرند. در نتيجه محموله اي ناقص به صورت افعالي تبيين ميشوند كه تقيد زماني نداشته و فاقد ناهمگوني ساختاري مي باشند؛ اما افعال كامل به صورت افعالي مقيد و ناهمگون توصيف مي گردند. در ادامه سه عملگر مهم و پربسامد استمراري، عادتي و زمان دستوري مورد بررسي قرار گرفته و تعامل معناشناختي آنها با نمودهاي واژگاني تحليل مي گردد. نتايج نشان مي دهد كه كاركرد اصلي اين سه عملگر در راستاي ناقص سازي افعال كامل مي باشد. براي مثال عملگر استمراري مرزهاي بيروني رخدادهاي كامل را حذف كرده و بر مرزهاي مياني تمركز مي كند؛ اين در حالي است كه عملگر عادتي هم مرزهاي بيروني و هم مرزهاي دروني افعال كامل را از كانون توجه زبانمند خارج مي سازد. همچنين نشان خواهيم داد كه عملگر ناقص ساز استمراري در تركيب با افعال تحققي/فعاليتي، دستاوردي و لمحه اي به ترتيب تفاسير استمراري، آغازي و تكراري را توليد مي كند.
چكيده لاتين :
The present paper aims at investigating the static verbs and imperfectivizers in
Persian from a cognitive perspective. To this purpose, verbs are classified according
to the criteria of temporal bounded-ness and structural heterogeneity. As a result,
imperfective predicates are considered as the verbs that are temporally unbounded,
and structurally homogeneous. However, the perfective verbs are explained as
heterogeneous and bounded predicates. Then, this study investigates three frequent
Persian imperfectivizers, namely, progressive, habitual and tense. Also, it studies the
semantic interaction of these operators with different lexical aspectual categories.
The results show that these operators are applied mainly to imperfectivize and
homogenize the perfective verbs. For instance, the progressive operator removes the
external phases of a process, and additionally, it puts focus on the medial particles.
But, the habitual operator removes both of external and internal phases of a
perfective verb. In addition, when the progressive operator combines with
accomplishment/activity, achievement, and semelfactive verbs, it motivates
progressive, inceptive and iterative interpretations respectively.
عنوان نشريه :
پژوهش هاي زبانشناختي در زبان هاي خارجي
عنوان نشريه :
پژوهش هاي زبانشناختي در زبان هاي خارجي