تأثير تمرينات تعادلي بر تعادل ايستا و پوياي دانش‌آموزان دختر كم‌توان ذهني

The Effect of Balance Exercises on Static and Dynamic Balance of the Mentally Retarded Female Students

كودكان عقب ماندة ذهني در مقايسه با كودكان عادي همسن خود از نظر آمادگي جسماني از امتياز كمتري برخوردارند. از آنجا كه تمرينات تعادلي مي تواند راهكاري براي حل اين مشكل باشد، هدف از اين مطالعه بررسي تأثير تمرينات تعادلي بر تعادل ايستا و پوياي دانش آموزان كم توان ذهني بود. در اين پژوهش نيمه تجربي 32 دانش آموز دختر كم توان ذهني شهر يزد در دو گروه 16 نفره تجربي و كنترل قرار گرفتند. براي اندازه گيري تعادل از تست ستاره، لك لك و شارپند رومبرگ استفاده شد. پيش و پس از 8 هفته اجراي تمرينات تعادلي روي گروه تجربي از آزمودني هاي هر دو گروه آزمون تعادل گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل تجزيه وتحليل شد. يافته ها نشان داد كه پس از اجراي تمرينات تعادلي، تعادل پويا و ايستا روي يك پا در گروه تجربي در پس آزمون نسبت به پيش آزمون در مقايسه با گروه كنترل بهبود معناداري 0/05≥p داشت. اما در تعادل ايستا روي هر دو پا در هيچ كدام از گروه ها بهبود معناداري مشاهده نشد 0/05 ≤ p از يافته هاي اين تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه 8 هفته تمرينات تعادلي در بهبود تعادل ايستا و پوياي دانش آموزان كم توان ذهني مؤثر بوده است. بنابراين انجام چنين تمريناتي به عنوان بخشي از برنامة تربيت بدني افراد كم توان ذهني توصيه مي شود

Mentally retarded children have lower levels of physical fitness in comparison with normal children of the same age. As balance exercises can be a key to solve this problem, this study aimed at investigating the effect of balance exercises on static and dynamic balance of mentally retarded students. In this semi-experimental study, 32 mentally retarded female students in Yazd city were assigned to two groups: experimental and control. SEBT test, Stroke test and Sharp and Romberg test were used to measure the balance. Before and after 8 weeks of balance exercises for the experimental group, balance test was conducted for both groups. An independent t test was used to analyze the data. The findings showed that after the balance exercises, the dynamic and static balance on one foot improved significantly in experimental group (P≤0.05) in comparison with the control group in posttest in comparison with the pretest. But, static balance on both feet had no significant improvement in any of the two groups (P≥0.05). It can be concluded that 8 weeks of balance exercises influenced the improvement of the dynamic and static balance of the mentally retarded students; therefore, such exercises are recommended as a part of physical education course of the mentally retarded people.