برهم‌كنش پليمر سوپرجاذب و تكنيك آبياري تكميلي در افزايش عملكرد و بهره‌وري آب آبياري در كشت گندم ديم

پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير آبياري تكميلي و سوپرجاذب استاكوزورب4 بر عملكرد، اجزاي عملكرد و بهره وري مصرف آب گندم، در سال زراعي 95-1394 در اراضي كشاورزي دانشگاه تبريز به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. تيمار هاي آزمايش شامل آبياري تكميلي در سه سطح بدون آبياري (I0)، تك آبياري در خرداد (I1) و دو نوبت آبياري در ارديبهشت و خرداد (I2) و مصرف سوپرجاذب استاكوزورب در سه سطح 0، 50 و 100 كيلوگرم بر هكتار (S0، S1 و S2) بود. نتايج نشان داد آبياري تكميلي بر روي تمام صفات مورد مطالعه در سطح 1 درصد معني دار بود. اما اثر مصرف سوپرجاذب بر روي زيست توده غير معني دار حاصل شد. اثرات متقابل نيز بر دانه در خوشه، عملكرد و بهره وري مصرف آب در سطح 1 درصد و وزن هزار دانه و بهره وري اقتصادي در سطح 5 درصد معني دار بود. بيش ترين مقدار عملكرد و بهره وري مصرف آب به ترتيب به ميزان 4.35 تن در هكتار و 1.20 كيلوگرم بر مترمكعب از تيمار S2I1 به دست آمد كه عملكرد و بهره وري مصرف آب را نسبت به تيمار شاهد به ترتيب به ميزان 2.74 تن در هكتار و 0.66 كيلوگرم بر مترمكعب افزايش داد. نتايج تحليل اقتصادي نشان داد در كشت گندم به صورت ديم، مصرف سوپرجاذب بدون انجام آبياري تكميلي توجيه اقتصادي ندارد. با در نظر گرفتن تحليل هاي اقتصادي، تيمار S0I1با افزايش 134.8 درصدي عملكرد و 94.4 درصدي بهره وري مصرف آب نسبت به تيمار شاهد بهترين شرايط را دارد. بيش ترين مقدار بهره وري آب آبياري (3.51 كيلوگرم بر مترمكعب) از تيمار S1I1 حاصل گرديد.