بررسي تأثير تغيير اقليم بر تبخير-تعرق گياه مرجع در اقليم‌هاي مختلف

يكي از قسمت هاي بخش طراحي و بهره برداري از سيستم هاي تأمين كننده آب مورد نياز كشاورزي، تخمين نياز آبي گياه مي باشد. در اين تحقيق، تلاش شده است تا تأثير پديده تغيير اقليم بر تبخير و تعرق در پنج ايستگاه با اقليم خشك، نيمه خشك، مديترانه اي، نيمه مرطوب و خيلي مرطوب بررسي شود. با استفاده از مدل گردش عمومي جو HadCM3 تحت دو سناريوي A2، B1 براي سه دوره آينده نزديك (‌2039–2010)، آينده مياني (2069-2040) و آينده دور (2099-2070) و دوره 2000-1971 به عنوان دوره پايه و به وسيله ي روش كوچك مقياس كردن مكاني تناسبي و روش كوچك مقياس كردن زماني عامل تغيير ريزمقياس شده، مورد بررسي قرار گرفت. تبخير و تعرق براي اين پنج ايستگاه به روش هاي فائوپنمن-مانتيث، مك كين، تورك مناطق خشك و مرطوب، پريستلي تيلور، هارگريوز ساماني و بلاني كريدل محاسبه گرديد. نتايج نشان مي دهد كه ايستگاه ها در دوره آتي با افزايش 12 درصدي تبخير و تعرق در فصل زمستان و كاهش 35 درصدي تبخير و تعرق براي فصل تابستان رو به رو خواهند شد. در تمام ايستگاه ها بيش ترين تغييرات تبخيرتعرق در دوره آينده دور و سناريوي A2 رخ خواهد داد. براي دوره آينده هم بيش ترين روشي كه با مدل فائو پنمن-مانتيث تطبيق دارد روش پريستلي-تيلور مي باشد و ايستگاه هايي كه در اقليم هاي با رطوبت بيش تر هستند تأثير بيش تري از تغيير اقليم پذيرفتند.