پديد آورندگان :
كدخداحسيني ، مصطفي دانشگاه شهركرد , كدخداحسيني ، مصطفي دانشگاه شهركرد , شامحمدي ، شايان - گروه علوم و مهندسي آب , شامحمدي ، شايان - گروه علوم و مهندسي آب , نوذري ، حامد - گروه علوم و مهندسي آب , نوذري ، حامد - گروه علوم و مهندسي آب , ميرعباسي نجف آبادي ، رسول - گروه علوم و مهندسي آب , ميرعباسي نجف آبادي ، رسول - گروه علوم و مهندسي آب
كليدواژه :
برنامه‌ريزي بيان ژن , تراز درياچه , رگرسيون بردار پشتيبان , نشت
چكيده فارسي :
پيش‌بيني نوسانات سطح آب درياچه‌ها از جمله موارد مهم در مديريت و برنامه‌ريزي منابع آب است. در سال‌هاي اخير كاهش شديد تراز آب درياچه اروميه اثرات زيست‌محيطي مخربي را در اين منطقه داشته است. در اين تحقيق عملكرد مدل‌هاي ماشين بردار پشتيبان و برنامه‌ريزي بيان ژن با استفاده از شش الگوي متفاوت در خلال سال‌هاي 1388-1355 براي پيش‌بيني تراز آب درياچه اروميه بررسي شد، تا بهترين الگو براي پيش‌بيني تراز آب درياچه معرفي گردد. در چهار الگو از داده‌هاي تاريخي تراز و در دوالگوي ديگر از بارش، تبخير و نشت و تراز آب استفاده شد. نتايج نشان داد كه مدل برنامه‌ريزي بيان ژن عملكرد بهتري نسبت به مدل رگرسيون بردار پشتيبان دارد و با افزايش ورودي براي آموزش مدل عملكرد آن افزايش مي‌يابد. هم چنين در بهترين حالت مقدار ميانگين مربعات خطا و ضريب تبيين به ترتيب برابر 0.08 متر و 0.99 براي مدل GEP، 0.60 متر و 0.92 براي مدل SVRبه دست آمد.
