تأثير ميزان آب مصرفي و روش‌هاي كاشت بر عملكرد و كارآيي مصرف آب در ارقام تجاري سيب‌زميني (مطالعه موردي: ايستگاه تحقيقاتي كبوترآباد اصفهان)

يكي از اصول استفاده بهينه از آب در بخش كشاورزي، افزايش كارآيي مصرف آب از طريق كاربرد روش‌هاي مناسب كاشت و ارقام مقاوم به كم آبياري مي‌باشد. اين تحقيق به منظور بررسي تأثير ميزان آب مصرفي و روش‌هاي كاشت بر عملكرد و كارايي مصرف آب ارقام سيب‌زميني در ايستگاه تحقيقات كشاورزي كبوترآباد اصفهان اجرا شد. بدين منظور با استفاده از طرح كرت‌هاي دوبار خرده شده بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار، اثر روش‌هاي كاشت يك رديفه و دو رديفه شياري به عنوان كرت‌هاي اصلي، ميزان آب مصرفي در روش جويچه‌اي شامل 60،  80 ، 100 و120 درصد نياز خالص آبياري به عنوان كرت‌هاي فرعي و ارقام سيب‌زميني شامل سانته، مارفونا و آريندا به عنوان كرت فرعي بر عملكرد محصول و كارآيي مصرف آب مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج آزمايش نشان داد كه در هر دو سال مورد تحقيق، تيمارهاي آبياري 100 و120درصد نياز خالص آبياري بيش ترين عملكرد سيب‌زميني را به خود اختصاص دادند. مقايسه ميانگين اثر روش‌هاي كاشت بر توليد محصول نشان داد كه در هر دو سال انجام آزمايش، كشت دو رديفه نسبت به كشت يك رديفه عملكرد بالاتري داشت در حالي كه عملكرد محصول تحت تأثير رقم سيب‌زميني قرار نگرفت. در سال اول بيش ترين و كم‌ترين كارآيي مصرف آب به ترتيب با آبياري به ميزان 60 درصد نياز خالص آبياري و آبياري به ميزان 80 درصد نياز خالص آبياري مشاهده شد. در سال دوم اجراي آزمايش، تيمار آبياري 60 درصد نياز خالص آبياري و 100 درصد نياز خالص آبياري، بيش ترين كارآيي مصرف آب و تيمار120 درصد نياز خالص آبياري، كم ترين كارآيي مصرف را به خود اختصاص داد. به موجب اين تحقيق، در مناطق با شرايط مشابه، آبياري سيب‌زميني با 100 درصد نياز آبي، بيش ترين عملكرد و كارآيي مصرف آب را به دنبال خواهد داشت. در صورت كمبود منابع آب، بيش ترين كارآيي مصرف در آبياري سيب‌زميني با 60 درصد نياز آبي به دست خواهد آمد. در هر دو حالت، كشت دو رديفه نسبت به يك رديفه ارجحيت دارد.