بازسازي دادههاي بارش با استفاده از روشهاي سنتي و زمينآماري مطالعه موردي: ايستگاه تحقيقات كشاورزي ديم سيساب، خراسان شمالي

ميان يابي داده هاي ناقص و اندازه گيري نشده بارش در يك ايستگاه، با استفاده از داده هاي معلوم در ايستگاه هاي مجاور امكان پذير مي باشد. روش سنتي وزن دهي معكوس فاصله و نيز روش زمين آمار كريجينگ از مهم ترين روش هاي ميان يابي براي اين منظور مي باشند. در اين تحقيق به منظور ميان يابي داده هاي ناقص بارش هفتگي در ايستگاه تحقيقات منابع طبيعي و كشاورزي سيساب در استان خراسان شمالي، از روش هاي وزن دهي معكوس فاصله اصلاح شده، كريجينگ معمولي و كوكريجينگ استفاده شد. براي اين منظور از داده هاي بارش به طول آماري سي سال (1358-1388) در 11 ايستگاه باران سنجي مجاور ايستگاه سيساب، استفاده گرديد. نتايج آزمون تي تست نشان داد كه در سطح 5 درصد اختلاف معني داري بين داده هاي واقعي و داده هاي برآورد شده در روش هاي مذكور وجود ندارد. براي ارزيابي ميزان خطا و انتخاب بهترين روش، از آماره هاي ضريب تعيين، مجذور ميانگين مربعات خطا، ميانگين خطاي مطلق، ميانگين خطاي اريب و نيز شاخص نسبت ميانگين مجذور مربعات خطا به انحراف معيار، استفاده گرديد. نتايج اين تحقيق با توجه به آماره هاي خطا، نشان داد كه اگر چه هر سه روش از دقت خوبي برخوردار بوده اند، اما روش كوكريجينگ با در نظر گرفتن ارتفاع به عنوان متغير كمكي، مقادير بارش را با دقت بيش تري نسبت به دو روش ديگر برآورد كرده است. در اين تحقيق، در تحليل كريجينگ، مناسب ترين نيمه واريوگرام از نوع كروي و دامنه تاثير بين 15 تا 25 كيلومتر حاصل شده است.