تهيه نقشه‌هاي نياز آبي ذرت با مقايسه روش‌هاي زمين‌آماري و قطعي

در اين تحقيق تهيه نقشه نياز آبي ذرت در استان مازندران مدنظر قرار گرفت. نياز آبي ذرت در دوره هاي 10 روزه به روش دو مرحله اي فائو در موقعيت ايستگاه هاي هواشناسي بدست آمد. تبخير-تعرق مرجع (ET0) به روش فائو-پنمن-مانتيث و با استفاده از داده هاي 51 ايستگاه هواشناسي محاسبه شد. ضرايب گياهي نيز در 4 مرحله رشد مدنظر قرار گرفت. براي تعيين تابع رفتاري داده ها، آناليز روند و ناهمسانگردي انجام شد. پس از محاسبه نيم تغييرنماي تجربي و انتخاب بهترين مدل نيم تغييرنما بر اساس كم ترين مقدار مجموع باقي مانده مربعات (RSS)، داده ها با روش هاي قطعي شامل وزن دهي عكس فاصله، توابع پايه شعاعي، چند جمله اي سراسري و چند جمله اي موضعي و روش هاي زمين آماري از خانواده كريجينگ درون يابي شدند. خطاي درون يابي با استفاده از تكنيك اعتباريابي متقابل بدست آمد و نشان داد كه روش هاي چند جمله اي سراسري و كريجينگ معمولي نتايج مشابهي را دارا و بهتر از ساير روش ها بودند. نقشه ها نشان دادند كه بيش ترين مقدار ET0 در ماه مرداد و 4.78-4.05 ميلي متر در روز و كم ترين مقدار آن در ماه دي و 1/05-1/27 ميلي متر در روز بدست آمد. همچنين بيش ترين مقدار نياز آبي ذرت علوفه اي در تيرماه و 4/27-5/15 ميلي متر در روز و براي ذرت دانه اي در دهه اول مرداد و 4/41-5/21 ميلي متر در روز بدست آمد. نياز آبي محاسباتي و پيش بيني شده ذرت علوفه اي براي ايستگاه دشت ناز در اين تحقيق از نتايج كتاب مرجع 45.8 و 45 درصد كم تر است. همچنين نياز آبي محاسباتي و پيش بيني شده ذرت دانه اي براي ايستگاه دشت ناز در اين تحقيق از نتايج سند ملي 71.9 و 75 درصد بيش تر است.