اثر پلي اكريل آميد در كنترل فرسايش پاشماني در زمان‌هاي مختلف بارش

فرسايش پاشماني، مرحله‌ي اوليه‌ي فرسايش آبي است كه با برخورد قطرات باران به سطح خاك سبب جدا شدن ذرات خاك مي گردد. در اين تحقيق به بررسي تاثير مقادير مختلف پلي اكريل آميد (0، 0.2، 0.4 و 0.6 گرم بر مترمربع) بر روي مقدار فرسايش پاشماني در سه مدت زمان بارندگي 10، 20 و 30 دقيقه با استفاده از باران ساز FEL3 در آزمايشگاه بر روي خاك مارني با شدت 120 ميلي متر بر ساعت پرداخته شد. نتايج حاكي از آن است كه بين مقادير مختلف پلي اكريل آميد در زمان هاي مختلف بارندگي از لحاظ كاهش ميزان پاشمان اختلاف معني دار آماري وجود دارد. اثر متقابل دو فاكتور مدت بارش و مقدار پلي اكريل آميد بركنترل ميزان پاشمان اختلاف معني داري در سطح 95 درصد نشان نداد. به علت فرسايش پذيري بالاي خاك مارني، مقدار كم اين ماده نتوانست تلفات پاشمان را به خوبي كنترل كند، هرچند آن را به ميزان كم كاهش داد. نتايج تحليل آماري در مدت هاي مختلف بارش نشان داد كه مقادير مختلف پلي اكريل آميد در زمان 10 دقيقه نسبت به تيمار شاهد اختلاف معني دار نداشت ولي در مدت 20 و 30 دقيقه مقدار ماده در كنترل فرسايش نسبت به شاهد معني دار بود. همچنين با تداوم بارندگي، ميزان پاشمان افزايش يافت و با افزايش ميزان پلي اكريل آميد فرسايش پاشماني كاهش داشت، به گونه اي كه بيش ترين تاثير در زمان 30 دقيقه و مقدار 0.6 گرم بر مترمربع پلي اكريل آميد نسبت به شاهد مي باشد كه فرسايش را 21.2 درصد كاهش داد.