تاثير سطوح مختلف آبياري و شوري بر شاخص‌هاي مورفولوژيك و كيفيت فلفل دلمه‌ با سيستم‌ هوشمند آبياري‌ قطره‌اي

تنش شوري بعد از تنش آبي مهم ترين تنش محيطي است كه بر گياهان تاثير مي‌گذارد و به شدت از رشد و نمو گياهان حساس به شوري مي‌كاهد. فلفل دلمه گياهي حساس به تنش آبي و نيمه حساس به تنش شوري مي‌باشد. شوري باعث كاهش عملكرد و كيفيت فلفل دلمه اي خواهد شد. به منظور شناخت تاثير تنش آبي (كم آبياري) و شوري بر خصوصيات مورفولوژيكي و كيفيت فلفل دلمه در گلخانه، آزمايشي طي زمستان و بهار 93-1392 در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد انجام شد. براي آبياري فلفل دلمه از سيستم هوشمند آبياري قطره‌اي استفاده شد. بدين منظور از حسگرهاي رطوبتي REC-P55 تعبيه شد در داخل گلدان نياز آبي گياه تشخيص داده شد و دستورات لازم به كنترلر براي قطع يا وصل آبياري داده شد. تيمارهاي آبياري اعمال شده عبارت بودند از آبياري به مقدار 100% (I1)، 85% (I2) و 70% (I3) نياز آبي گياه و نيز سه سطح شوري به ميزان 1.2 (S1)، 3 (S2) و 6 (S3) دسي زيمنس بر متر، و با سه تكرار در قالب آزمايش فاكتوريل طرح كامل تصادفي اعمال گرديد. نتايج اين پژوهش نشان داده كه تنش‌هاي شوري و آبي بر عملكرد، وزن ميوه و تعداد ميوه تاثيرات بسيار معني‌داري در سطح 1% داشته‌اند. تاثير توام تنش‌هاي شوري و آبي بر عملكرد ميوه تاثير معني‌داري در سطح 5% داشت. با افزايش شوري و كم شدن آب، آبياري عملكرد ميوه، طول و قطر ميوه و حجم ريشه كاهش يافت. تنش كم‌آبياري موجب افزايش طول ريشه شد. تاثيرات تنش‌هاي شوري و كم آبياري بر مولفه‌هاي كيفي ميوه فلفل دلمه نشان داد كه با افزايش ميزان شوري و كم شدن آب آبياري يكنواختي رنگ و سلامتي ميوه كاهش يافت و متناسب با آن نيز وزن ميوه كاهش داشت.