بررسي سيستمي مكانيزم هاي فعال بر سرانه‌ي آب شهري و منابع آب تخصيص‌يافته‌ي آن با اولويت توسعه ي پايدار (مطالعه موردي: شهر بيرجند)

با توجه به گسترش روزافزون جمعيت و تقاضاي آب و خشك سالي‌هاي پي‌در‌پي و كمبود بارش، بحران آب به ويژه در مناطق خشك ايران به يك معضل اساسي تبديل شده‌ است. يكي از راهكارهاي مهم براي مقابله با اين بحران در بخش شهري، مديريت تقاضا و مصرف آب است كه اين امر مستلزم شناخت مكانيزم هاي مؤثر بر مصرف و تقاضاي آب در بخش مصرفي در راستاي تحقق اهداف مديران و برنامه ريزان در زمينه ي مديريت جامع و يكپارچه ي منابع آب مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي سيستمي الگوهاي ساختاري حاكم بر سرانه ي آب شهري و منابع آب شهر بيرجند واقع در استان خراسان جنوبي و با استفاده از نرم‌افزار Vensim، جهت دستيابي به توسعه ي پايدار در زمينه ي آب شهري طي سال هاي 1392-1387 انجام گرفته است. نتايج نشان داد كه با ادامه ي الگوي مصرفي موجود در منطقه ميزان سرانه‌ي آب مصرفي شهروندان رو به افزايش بوده و موجب افت سطح آب زيرزميني دشت بيرجند مي‌گردد. همچنين مي توان دريافت كه بكارگيري سياست‌هاي دولتي در بخش آب و نيز صرفه‌جويي در مصرف توسط شهروندان به صورت هم‌زمان، به طور ميانگين با كاهش 03/30 درصد در سرانه ي آب شهري نسبت به الگوي مصرفي موجود، به عنوان روشي موثر در تغيير الگوي مصرف و به تبع آن كنترل مصرف آب شهري، مي‌تواند به طور قابل ملاحظه‌اي روند افزايشي افت سطح آب زيرزميني منطقه را به طور ميانگين به ميزان 47/28 درصد تقليل نمايد.