اثر مديريت هاي مختلف پوشش بقاياي گياهي در برآورد تبخير-تعرق واقعي با استفاده از مدل گياهي SIMDualKc

اين تحقيق با هدف ارزيابي مدل آبياري SIMDualKc و شبيه سازي سناريوهاي مختلف مديريت بقاياي گياهي انجام شد. مدل مذكور تبخير-تعرق را با روش ضريب گياهي دو جزيي برآورد مي نمايد، بنابراين امكان بررسي اثر انواع مالچ ها (خاك پوش ها) بر ميزان تبخير - تعرق را فراهم مي آورد. شبيه سازي پنج سناريوي مديريت پوشش بقاياي گياهي (مالچ آلي با چگالي هاي به ترتيب 6/0، 5/0، 4/0، 3/0 و 2/0 كيلوگرم بر مترمربع) طي فصل رشد 81-1380 با استفاده از مدل گياهي SIMDualKc صورت پذيرفت. واسنجي و صحت سنجي مدل با استفاده از نتايج آزمايش مزرعه اي تحت كشت گندم طي دو فصل زراعي متوالي 82-1380 انجام شد. اطلاعات اقليم، خاك و گياه و مديريت آبياري به مدل وارد گرديد. مدل، آب قابل دسترس خاك را با مقدار راندمان مدل سازي (EF) برابر 902/0، RMSE محاسبه شده 34/1 ميلي متر، ميانگين خطاي مطلق 995/0 ميلي متر و ميانگين خطاي نسبي برابر 67/4 درصد برآورد نمود. در مواردي كه اطلاعات لازم براي واسنجي در دسترس نباشد استفاده از نتايج شبيه سازي مدل با پارامتر هاي گياهي و نيز پارامترهاي لايه تبخيري خاك استاندارد FAO-56، با دقت مناسبي قابل قبول است. نتايج شبيه سازي در سناريوهاي مختلف پوشش بقاياي گياهي نشان داد با افزايش چگالي مواد آلي پوششي، نسبت تبخير به تبخير-تعرق كم تر مي-شود و ميزان تعرق گياه افزايش مي يابد. بدون پوشش بقاياي گياهي مناسب نسبت تبخير به تبخير-تعرق 18 درصد بود كه با كاربرد پوشش بقاياي گياهي (مالچ هاي آلي) با چگالي 6/0 گيلوگرم بر مترمربع اين نسبت به 8 درصد كاهش مي يابد.