تحليل تغييرات دقت برازش سري هاي متعامد نرمال به اندازه نمونه دبي اوج سالانه

مطالعات تحليل ريسك سيلاب بر اساس برآورد تابع چگالي احتمال دبي اوج سيلاب صورت مي‌گيرد. روش‌هاي مرسوم براي تخمين تابع چگالي احتمال توزيع‌هاي پارامتري هستند كه داراي محدوديت‌هاي مختلف از جمله حساسيت در دقت برازش نسبت به كاهش اندازه نمونه مي‌باشند. روش‌هاي ناپارامتري برآورد تابع چگالي احتمال داراي محدوديت‌هاي كمتري نسبت به توزيع‌هاي پارامتري مي‌باشند. در اين مطالعه از توزيع‌هاي پارامتري نمايي، لوگ نرمال، گاما و گامبل و روش سري‌هاي متعامد نرمال به عنوان يك روش نوين ناپارامتري و همچنين معيارهاي دقت برازش معيار اطلاعات آكائيك (AIC)، معيار اطلاعات بيزي (BIC) و ميانگين مربعات خطا (MSE) استفاده شد تا دقت اين روش‌ها و نيز حساسيت آن‌ها به كاهش اندازه نمونه دبي اوج سالانه سيلاب بررسي گردد. بر اساس داده هاي ثبت شده پنج ايستگاه هيدرومتري در استان گلستان (با طول دوره آماري 38 تا 48 سال)دقت و تغييرات دقت برازش توزيع‌هاي پارامتري و ناپارامتري به كاهش اندازه نمونه‌ها بررسي شد. نتايج نشان داد دقت روش ناپارامتري سري‌هاي متعامد نرمال از توزيع‌هاي پارامتري به شكل محسوسي بالاتر مي‌باشد. به علاوه روش سري‌هاي متعامد نرمال در مقايسه با روش‌هاي پارامتري داراي حساسيت كمتر به كاهش اندازه نمونه مي‌باشد كه اين ويژگي موجب مي‌شود بتواند به عنوان يك گزينه مناسب در مواردي كه داده هاي ثبت شده كوتاه مدت است به حساب آيد.