پايداري زيست‌محيطي و عوامل تحقق آن در بخش كشاورزي ( مطالعه موردي: شهرستان پاكدشت)

استفاده بي رويه و غيراصولي از فناوري‌هاي نوين كشاورزي منجر به آسيب‌هاي جبران‌ناپذيري به منابع طبيعي و محيط زيست شده است. اين تحقيق به تبيين پايداري زيست‌محيطي و عوامل مؤثر در تحقق آن در توليد محصولات كشاورزي مي پردازد. نمونه تحقيق 351 نفر از كشاورزان شهرستان پاكدشت بوده كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي متناسب انتخاب شدند. روش جمع‌آوري اطلاعات مصاحبه ساختارمند با استفاده از ابزار پرسش‌نامه بود. نتايج تحليل معادلات ساختاري و تحليل عاملي تأييدي نشان داد كه مهم‌ترين عوامل مؤثر در پايداري زيست‌محيطي به ترتيب اولويت عبارت‌اند از: فناوري‌هاي حفاظتي به‌ويژه تناوب زراعي، اقتصادي و بازاريابي (به‌ويژه توليد محصولات سالم و بازارپسند)، آموزشي و ترويجي (به‌ويژه برگزاري دوره‌ها و كارگاه‎هاي آموزشي)، سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي (‌ويژه تصويب قوانين و مقررات حمايتي) و اجتماعي و فرهنگي (به‌ويژه سرمايه اجتماعي كشاورزان).