شناسايي راهكارهاي مقابله با عدم امنيت غذايي و عوامل مؤثر بر آن در مناطق روستايي گرگان

روش‌هاي متفاوتي براي بررسي وضعيت امنيت غذايي وجود دارد كه يكي از آنها برآورد شاخص استراتژي مقابله (CSI) است. در اين مطالعه، سطح امنيت غذايي 267 خانوار از مناطق روستايي گرگان با استفاده از شاخص استراتژي مقابله غذايي بررسي شد. همچنين با به كارگيري مدل لاجيت، عوامل مؤثر بر وضعيت امنيت غذايي نيز مشخص گرديد.  مقادير CSI  نشان داد كه 60/17% خانوارها در وضعيت امنيت غذايي قرارگرفته‌اند و ديگر خانوارها‌ سطح متفاوتي از عدم امنيت غذايي را تجربه مي كنند. نتايج آزمون k ميانگين نشان داد كه 75/3% خانوارها در وضعيت عدم امنيت غذايي ضعيف، 80/52 % در عدم امنيت غذايي متوسط و 85/25% در عدم امنيت غذايي شديد قرارگرفته اند. همچنين نتايج مدل لاجيت نشان داد كه متغيرهاي درآمد سالانه، وضعيت شغلي و سن سرپرست تأثير منفي و متغير تعداد فرزندان تأثير مثبت در سطح  ناامني غذايي دارند. بنابراين،  بهبود وضعيت درآمدي و شغلي خانوارها تأثيرات مهم و قابل‌توجهي در بهبود وضعيت امنيت غذايي خواهد گذاشت و  تأكيد و توجه بيشتر مسئولان بر اين عامل اقتصادي مي‌تواند بسيار راهگشا و مفيد باشد.