توزيع جغرافيايي صنعت غذا و عوامل مؤثر بر تراكم آن در كشورهاي منتخب جهان ‌و ايران

چگونگي توزيع فضايي ‌و پراكندگي جغرافيايي فعاليت‌هاي توليدي ‌و استقرار واحدها و بنگاه‌هاي صنعتي در مناطق مختلف به تصميمات اين واحدها براي مكان‌يابي بستگي دارد. از جمله عوامل مهم مؤثر بر اين تصميم‌گيري‌ها، ساختار بازار است. در اين رابطه، تمركز جغرافيايي، به عنوان يكي از مؤلفه‌هاي ساختار بازار، نشان‏دهنده توزيع قدرت بازاري است. هدف مقاله حاضر، بررسي توزيع فضايي ‌و اندازه‌گيري ساختار بازار و تمركز جغرافيايي در صنعت غذا و تحليل عوامل موجد تمركز و تراكم جغرافيايي صنعت غذا در بين كشورهاي توليدكننده اصلي جهان با استفاده از شاخص‌هاي اليسرگليسر (EGI)، هرفيندال هيرشمن (HHI) و الگوي اقتصادسنجي براي مقاطع سالانه 2005 و 2013 بوده است. نتايج پژوهش نشان داد صنعت غذا بالاترين پراكندگي جغرافيايي‌ و كمترين تمركز جغرافيايي در مقياس جهاني دارد، اما ساختار بازار جهاني صنعت غذا داراي انحصار چندجانبه متمايل به باز است. عوامل‌ و مؤلفه‌هاي كليدي شامل مزيت‌ها ‌و امتيازهاي طبيعي ناشي از وفور موجودي عوامـل،  آثـار سرريزها و اثرهاي داخلي ‌و خارجي تقاضا و دسترسي به بازار از مهم‌ترين دلايل تراكم جغرافيايي در صنعت غذاي جهان محسوب مي‌شوند.