تأملي در دعواي‌ جلب شخص ثالث در حقوق ايران و قواعد آيين دادرسي مدني فدرال آمريكا

Contemplation to Impleader action in Iran’s law and American’s Federal Rules of Civil Procedure

دعواي‌ جلب شخص ثالث يكي از مصاديق دعاوي طاري است كه طرفين دعوا به موجب آن مي‌توانند، عليه شخص ثالث اقامه دعوا كنند. هر چند قانون­گذار ايران در مواد قانوني مربوط به اين دعوا، شرايط اقامه دعواي مذكور را ذكر نكرده، ولي با توجه به ماده 17 قانون آيين‌ دادرسي‌ مدني، بايد دعواي‌ جلب با دعواي اصلي «مرتبط» يا «هم‌منشا» باشد تا دادگاه بتواند به آن‌ها يكجا رسيدگي نمايد. نتيجه «مرتبط يا هم‌منشا بودن» دعواي‌ جلب با دعواي اصلي اين است كه خواسته دعواي‌ جلب مي‌تواند متفاوت از خواسته دعواي اصلي باشد. در قواعد آيين‌ دادرسي‌ مدني فدرال آمريكا ساز و كارهاي قانوني متفاوتي براي توام نمودن دعاوي پيش­ بيني نموده كه سه مورد آن‌ها به نحوي شبيه مقررات جلب ثالث در حقوق ايران است كه عبارتند از: الحاق (قواعد 19 و 20)، جلب ثالث (قاعده 14)، دعواي موازي (قاعده 13). مبناي مطالعه حقوق ايران است، هرچند كه بررسي تطبيقي با قواعد آيين‌ دادرسي فدرال آمريكا نيز انجام خواهد شد.

Impleader is one of the ancillary suits that parties to the dispute according to it can claim against third party. Although Iran’s legislator in the laws related to this claim has not specified conditions of mentioned claim, according to article 17 of civil law, it should be related or have the same origin with main claim, so that the court can hear and decide them altogether. The result of being related or having the same origin of impleader with main claim is that relief of impeder can be different from relief of main claim. American’s Federal Rules of Civil Procedure has provided different legal mechanisms for aggregation of claims that three of them are similar to regulations of impleader in Iran’s law which are as follow: joinder (rules of 19 and 20), impleader (rule 14), cross claim (rule 13). The basis of study is Iran’s law, even though comparative study with American’s Federal Rules of Civil Procedure will be done as well.