واكاوي سازوكار‌هاي توسعه بين‌المللي‌سازي نظام آموزش عالي كشور؛ پژوهشي تركيبي

A Study of Mechanisms of Internationalization of Higher Education System in Iran: A Synthetic Study

امروزه به‌واسطه جهاني‌شدن، رقابت‌پذيري بين‌المللي، گسترش فنّاوري اطلاعات و... بين‌المللي‌سازي آموزش عالي به جايگاه راهبردي در فعاليت‌هاي دانشگاه‌ها رسيده و با تأسي از اين شرايط، كشور‌هاي مختلف به توسعه اين پديده مي‌پردازند تا بتوانند جايگاه، شهرت و منزلت علمي بيشتري در بين مردمان ساير ملل به‌دست آورند. با توجه به اين شرايط پژوهش حاضر با هدف واكاوي سازوكار‌هاي توسعه بين‌المللي‌سازي نظام آموزش عالي كشور با استفاده از روش پژوهش تركيبي ـ اكتشافي انجام شده است. مشاركت‌كنندگان در بخش كيفي خبرگان دانشگاهي بودند كه با روش نمونه‌گيري هدفمند و شبكه‌اي انتخاب شدند و جامعه آماري در بخش كمّي اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران بودند و نمونه‌اي با حجم 301 نفر انتخاب و براي نمونه‌گيري از روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي استفاده شده است. عمده‌ترين يافته‌ها در بخش كيفي حكايت از آن داشت كه همكاري‌هاي علمي بين‌المللي، فعاليت‌هاي فوق‌برنامه بين‌المللي، راهبرد‌هاي سازماني، راهبرد‌هاي حمايتي، توسعه منابع انساني، بين‌المللي‌سازي برنامه‌هاي درسي، فرصت‌هاي بين‌المللي، نظارت و ارزيابي و شرايط زمينه‌اي، سازوكار‌هاي شناسايي‌شده براي توسعه بين‌المللي‌سازي نظام آموزش عالي كشور است و در بخش كمّي همه متغير‌هاي شناسايي‌شده داراي بار عاملي بالاتر از 0/7 بودند و اين نشانگر آن بود كه سازوكار‌هاي شناسايي‌شده از اعتبار لازم براي توسعه بين‌المللي‌سازي نظام آموزش عالي كشور برخوردار است.

Due to globalization, international competitiveness, spread of Information Technology, etc. the internationalization of higher education in the field of academic activities has achieved a strategic status and in the light of this progress, different countries are promoting this activity to be able to attain higher academic reputation and status among the peoples of other countries. In the light of the said conditions, the present research, is an attempt to study the mechanisms for promotion of internationalization of Iran’s higher education. Synthetic-explorative method has been employed in this study.
The participants of the qualitative section were university elites who were selected through targeted and network sampling method and the statistical population in the quantitative method consisted of faculty members of state universities of the city of Tehran totaling 301 members who were selected through multistage cluster sampling. The main findings in the qualitative method indicate that international academic cooperation, extracurricular international cooperation, organizational strategies, supportive strategies, development of human resources, internationalization of curriculums, international opportunities, supervision and evaluation of background conditions are the identified mechanisms for promotion of internationalization of Iran’s higher education. In the quantitative section, all identified variables enjoyed a factor loading above 0.7 and this indicated that the identified mechanisms enjoyed the necessary validity for the promotion of internationalization of higher education of Iran.